Lezersrecensie
Vreemde titel, … een dwaalspoor?
“Koel water” is de titel van het nieuwste werk van de handpalm van Julienne Brouwers, en het lag gezegd: met deze titel brengt ze de lezer enigszins op een dwaalspoor.
Louise is dolgelukkig want haar leven heeft eindelijk wat kleur gekregen. Ok, ze is slechts de minares van haar baas Hugo, maar hij heeft haar zijn liefde betuigd en daar neemt ze voorlopig vrede mee. Maar dan komt Hugo plots te overlijden. Wat eerst gezien wordt als een natuurlijke dood, blijkt toch een verdacht overlijden te zijn, zeker als er nog slachtoffers vallen. De schellen vallen van Louises ogen en ze beseft dat ze in een wespennest terecht is gekomen. Louise is vastberaden te ontdekken wie verantwoordelijk is voor de dood van Hugo en wat de reden hiervoor is. Door haar stugge houding, lijkt zij een tijdje de hoofdverdachte, maar dan duiken er andere mogelijke daders op. Kan de echte dader gevonden worden voor er meer slachtoffers vallen?
Julienne Brouwers bouwt met dit verhaal een mooie realistische case uit, hopelijk heeft ze mensen met kwade bedoelingen niet op het juiste spoor geholpen. Het verhaal heeft alles om echt gebeurt te kunnen zijn. Een relatie tussen de baas en een knappe medewerkster terwijl de baas ondertussen nog gehuwd is, je zou er verwonderd van zijn hoe realistisch dit is. Gelukkig eindigen ze niet allemaal met moord! Maar Julienne Brouwers weet het slim te spelen in haar verhaal. Ze neemt de lezers mee doorheen de zoektocht naar de dader, zet hen waarschijnlijk bewust op valse sporen, de verdachtmakingen die Louise uit, om uiteindelijk met een zeer verrassende dader op de proppen te komen.
De schrijfstijl die Julienne Brouwers hanteert is zeer vlot. Geen ingewikkelde constructies, maar duidelijke taal. Af en toe krijg je een heel filmische beeld, op andere momenten laat de auteur nog wat ruimte voor eigen interpretatie van de lezer. Het verhaal loopt chronologisch ook vrij strikt, stap na stap vordert de case en enkel waar het echt noodzakelijk is voor de inhoud van het verhaal wordt teruggegrepen naar het verleden.
Voor mij was het een aangename leeservaring.
Louise is dolgelukkig want haar leven heeft eindelijk wat kleur gekregen. Ok, ze is slechts de minares van haar baas Hugo, maar hij heeft haar zijn liefde betuigd en daar neemt ze voorlopig vrede mee. Maar dan komt Hugo plots te overlijden. Wat eerst gezien wordt als een natuurlijke dood, blijkt toch een verdacht overlijden te zijn, zeker als er nog slachtoffers vallen. De schellen vallen van Louises ogen en ze beseft dat ze in een wespennest terecht is gekomen. Louise is vastberaden te ontdekken wie verantwoordelijk is voor de dood van Hugo en wat de reden hiervoor is. Door haar stugge houding, lijkt zij een tijdje de hoofdverdachte, maar dan duiken er andere mogelijke daders op. Kan de echte dader gevonden worden voor er meer slachtoffers vallen?
Julienne Brouwers bouwt met dit verhaal een mooie realistische case uit, hopelijk heeft ze mensen met kwade bedoelingen niet op het juiste spoor geholpen. Het verhaal heeft alles om echt gebeurt te kunnen zijn. Een relatie tussen de baas en een knappe medewerkster terwijl de baas ondertussen nog gehuwd is, je zou er verwonderd van zijn hoe realistisch dit is. Gelukkig eindigen ze niet allemaal met moord! Maar Julienne Brouwers weet het slim te spelen in haar verhaal. Ze neemt de lezers mee doorheen de zoektocht naar de dader, zet hen waarschijnlijk bewust op valse sporen, de verdachtmakingen die Louise uit, om uiteindelijk met een zeer verrassende dader op de proppen te komen.
De schrijfstijl die Julienne Brouwers hanteert is zeer vlot. Geen ingewikkelde constructies, maar duidelijke taal. Af en toe krijg je een heel filmische beeld, op andere momenten laat de auteur nog wat ruimte voor eigen interpretatie van de lezer. Het verhaal loopt chronologisch ook vrij strikt, stap na stap vordert de case en enkel waar het echt noodzakelijk is voor de inhoud van het verhaal wordt teruggegrepen naar het verleden.
Voor mij was het een aangename leeservaring.
1
1
Reageer op deze recensie