Lezersrecensie
Verlangen naar het vervolg …
Lily is het eerste boek uit de reeks “Waar de mist niet kan komen” geschreven door Aster Borg.
We zijn in Parijs in 1980 wanneer Lily aan haar ingebeelde vriendin Amandine haar verhaal vertelt. Lily was als dochter van een welgesteld gezin niet genoodzaakt te gaan werken, toch was het liefste wat ze wou aan de slag gaan als kok in het Waldorf-Astoria hotel. De maître d’hotel Oscar Tschirky was enorm verrast over haar capaciteiten en gaf haar de kans om op te klimmen in het hotel. Maar het noodlot sloeg toe. Het Waldorf-Astoria werd gesloopt om plaats te maken voor de Empire State Building. Lily verliest haar werk en krijgt zo tijd om voor haar dementerende moeder te zorgen. Wanneer de beurscrash vele slachtoffers maakt, stapt Lily’s vader uit het leven. Van de ene dag op de andere verandert dit het hele leven van Lily.
Aster Borg schrijft met dit eerste deel een veelbelovend begin voor de reeks. Dat hij over een vlotte pen beschikt wist ik al, hij is ook als auteur Johnny Bollé actief en ook die boeken zijn vlot geschreven. Maar nu ontpopt de schrijver zich als een echte romancier. De manier waarop het verhaal, afwisselend in het verleden in Amerika eind jaren twintig van de vorige eeuw en in Parijs in 1980, beschreven wordt is echt meesterlijk. Doordat de auteur bij het begin van een nieuw hoofdstuk even aangeeft in welke periode we zitten, is het ook zeer eenvoudig te volgen. De beschrijvende stijl maakt dat je als lezer comfortabel het verhaal kunt volgen. Bijna filmisch krijg je het verhaal mee. Je zou denken dat dit saai wordt, maar daar weet Aster Borg een mouw aan te passen. Zijn verhaal verbergt namelijk elke keer weer een deeltje van de waarheid en om het met de woorden van de hit van Boudewijn De Groot te zeggen, “Nooit wordt er meer dan een tip van de sluier opgelicht”. Beetje bij beetje krijgen we in dit eerste verhaal een aankondiging naar het vervolg van de reeks. Welke geheimen heeft het leven van Lily nog? Ik kijk alvast uit naar het vervolg om meer over deze mysterieuze vrouw te ontdekken.
We zijn in Parijs in 1980 wanneer Lily aan haar ingebeelde vriendin Amandine haar verhaal vertelt. Lily was als dochter van een welgesteld gezin niet genoodzaakt te gaan werken, toch was het liefste wat ze wou aan de slag gaan als kok in het Waldorf-Astoria hotel. De maître d’hotel Oscar Tschirky was enorm verrast over haar capaciteiten en gaf haar de kans om op te klimmen in het hotel. Maar het noodlot sloeg toe. Het Waldorf-Astoria werd gesloopt om plaats te maken voor de Empire State Building. Lily verliest haar werk en krijgt zo tijd om voor haar dementerende moeder te zorgen. Wanneer de beurscrash vele slachtoffers maakt, stapt Lily’s vader uit het leven. Van de ene dag op de andere verandert dit het hele leven van Lily.
Aster Borg schrijft met dit eerste deel een veelbelovend begin voor de reeks. Dat hij over een vlotte pen beschikt wist ik al, hij is ook als auteur Johnny Bollé actief en ook die boeken zijn vlot geschreven. Maar nu ontpopt de schrijver zich als een echte romancier. De manier waarop het verhaal, afwisselend in het verleden in Amerika eind jaren twintig van de vorige eeuw en in Parijs in 1980, beschreven wordt is echt meesterlijk. Doordat de auteur bij het begin van een nieuw hoofdstuk even aangeeft in welke periode we zitten, is het ook zeer eenvoudig te volgen. De beschrijvende stijl maakt dat je als lezer comfortabel het verhaal kunt volgen. Bijna filmisch krijg je het verhaal mee. Je zou denken dat dit saai wordt, maar daar weet Aster Borg een mouw aan te passen. Zijn verhaal verbergt namelijk elke keer weer een deeltje van de waarheid en om het met de woorden van de hit van Boudewijn De Groot te zeggen, “Nooit wordt er meer dan een tip van de sluier opgelicht”. Beetje bij beetje krijgen we in dit eerste verhaal een aankondiging naar het vervolg van de reeks. Welke geheimen heeft het leven van Lily nog? Ik kijk alvast uit naar het vervolg om meer over deze mysterieuze vrouw te ontdekken.
4
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Filip C.
Gesponsord
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
