Elk detail doet ertoe.

In Salomon neemt Jacqueline Zierikzee ons mee in de toekomst waarin Salomon het leven van de burgers bepaalt.
Salomon is een organisatie die in het leven geroepen is om de kwetsbaren in de maatschappij te beschermen. Het hoofdpersonage in het verhaal is werkzaam bij de organisatie en gaat bij gezinnen langs om te controleren of ze zich aan de door Salomon opgelegde regels houden. Vaak moeten ze drastische maatregelen nemen en kinderen weghalen bij de ouders. Het hoofdpersonage is gescheiden en heeft een dochtertje June. Haar ex dringt langzaam aan terug meer in het leven van zijn kind binnen, zeer tegen de zin van het hoofdpersonage. Ze komt in een negatieve spiraal terecht en verwaarloost beetje bij beetje haar werk. Welke gevolgen zal dit meebrengen in haar leven?
Jacqueline Zirkzee schets niet zo’n positief beeld van de toekomst. Wanneer de overheid het dagelijkse leven van de mensen zodanig gaat regisseren dat elke spontaniteit kan leiden tot een veroordeling, lijkt het leven niet echt waardevol meer. Gelukkig kunnen we dit niet zeggen over het verhaal. Ok, soms lijkt het langdradig en lijkt het niet to the point, maar elk hoofdstuk heeft toch zijn waarde binnen het geheel van het verhaal.
En toch blijft het een wankel evenwicht. Tijdens de traditionele bevraging in onze leesclub De Boekenreizigers stond ik meermaals versteld van de andere interpretaties die de medelezers aan een fragment toekenden. Ik weet dat ik geen detail-lezer ben en misschien maakt dat dat ik niet elk onderdeel van het verhaal naar waarde weet te beoordelen. De globale verhaallijn had naar mijn oordeel beter kunnen scoren waardoor voor mij drie sterren rechtvaardig lijken. Maar elk detail blijkt in dit verhaal er toe te doen en dat zijn dan elementen die maken dat mijn eerste oordeel misschien te sober is. Laat het ons houden op een 3+.