Lezersrecensie
Boek met een bizar kantje.
De titel Schuld is een zeer goede keuze voor het boek dat Petra Scherpenhuizen schreef.
Wanneer de vader van Daniëlle, Daan voor de vrienden, opgenomen wordt in het ziekenhuis, staat Daan voor een moeilijke keuze: wat moet er gebeuren met haar steeds sneller dementerende moeder? Op steun van haar broer Wout moet Daan niet rekenen, hij zit in het buitenland en laat het aan Daan over. Daan beslist dan om haar moeder in een verzorgingstehuis onder te brengen. Elk bezoek is voor haar een geseling, ze voelt zich weer een keertje schuldig, net zoals ze dat al zo vaak gevoeld heeft in haar leven. Zeker toen ze de keuze maakte voor een relatie met een andere vrouw, een keuze die niet onmiddellijk in goede aarde viel bij haar ouders. En dan ontdekt Daan beetje bij beetje een aantal goed bewaarde geheimen over de relatie van haar ouders. Die waarheid doet haar beseffen dat het schuldgevoel dat haar leven beheerst heeft, eigenlijk niet nodig geweest is.
In eerste instantie lijkt het verhaal een beetje bizar en kon ik er weinig mee aan. Maar naarmate je verder leest, wordt het duidelijk dat achter het hele verhaal een bijzondere boodschap zit. Petra Scherpenhuizen weet hierdoor de lezer wel te boeien hoewel het enige volhouding vraagt. Beetje bij beetje laat de auteur de herinneringen los, ze bouwt hiermee een bijzondere vorm van spanning op. Het boek wordt gecatalogeerd onder feelgood, maar voor mij is dat dan toch met een bizar randje.
In het verhaal kan je duidelijk het thema van de mantelzorg terugvinden. Een onderwerp waarover zeker het laatste woord nog niet gezegd is. Zowel in Vlaanderen als in Nederland wordt vaak enorm veel druk gelegd op mensen om de zorg voor hun ouders op te nemen, maar staat er weinig tegenover. Ok, je doet het omdat je zelf ook veel van je ouders gekregen hebt, maar toch schort er iets aan het systeem. WZC’s worden meer en meer onbetaalbaar, de zorg vindt geen personeel, … en als mantelzorger sta je meestal in de kou. Het brengt vaak druk met zich mee en er heerst vaak nog veel onbegrip bij buitenstaanders. Op dat vlak is het ook wel eens goed dat een boek bijdraagt tot het bespreekbaar maken van het onderwerp.
Wanneer de vader van Daniëlle, Daan voor de vrienden, opgenomen wordt in het ziekenhuis, staat Daan voor een moeilijke keuze: wat moet er gebeuren met haar steeds sneller dementerende moeder? Op steun van haar broer Wout moet Daan niet rekenen, hij zit in het buitenland en laat het aan Daan over. Daan beslist dan om haar moeder in een verzorgingstehuis onder te brengen. Elk bezoek is voor haar een geseling, ze voelt zich weer een keertje schuldig, net zoals ze dat al zo vaak gevoeld heeft in haar leven. Zeker toen ze de keuze maakte voor een relatie met een andere vrouw, een keuze die niet onmiddellijk in goede aarde viel bij haar ouders. En dan ontdekt Daan beetje bij beetje een aantal goed bewaarde geheimen over de relatie van haar ouders. Die waarheid doet haar beseffen dat het schuldgevoel dat haar leven beheerst heeft, eigenlijk niet nodig geweest is.
In eerste instantie lijkt het verhaal een beetje bizar en kon ik er weinig mee aan. Maar naarmate je verder leest, wordt het duidelijk dat achter het hele verhaal een bijzondere boodschap zit. Petra Scherpenhuizen weet hierdoor de lezer wel te boeien hoewel het enige volhouding vraagt. Beetje bij beetje laat de auteur de herinneringen los, ze bouwt hiermee een bijzondere vorm van spanning op. Het boek wordt gecatalogeerd onder feelgood, maar voor mij is dat dan toch met een bizar randje.
In het verhaal kan je duidelijk het thema van de mantelzorg terugvinden. Een onderwerp waarover zeker het laatste woord nog niet gezegd is. Zowel in Vlaanderen als in Nederland wordt vaak enorm veel druk gelegd op mensen om de zorg voor hun ouders op te nemen, maar staat er weinig tegenover. Ok, je doet het omdat je zelf ook veel van je ouders gekregen hebt, maar toch schort er iets aan het systeem. WZC’s worden meer en meer onbetaalbaar, de zorg vindt geen personeel, … en als mantelzorger sta je meestal in de kou. Het brengt vaak druk met zich mee en er heerst vaak nog veel onbegrip bij buitenstaanders. Op dat vlak is het ook wel eens goed dat een boek bijdraagt tot het bespreekbaar maken van het onderwerp.
1
Reageer op deze recensie