Leuk als tussendoortje…

Heleen van den Hoven schreef met “Wie schrijft, die blijft” een ietwat vreemde thriller.
Een weekblad schrijft in samenspraak met de nieuwe eigenaar van kasteel Rijnhuizen een wedstrijd uit voor thrillerauteurs. Ze willen het geheimzinnige verhaal van het kasteel onthullen. Gedurende een veertiendaags verblijf op het kasteel, kunnen de auteurs hun schrijfkunsten aanwenden. Dagelijks komt er een evaluatie en wordt de auteur die het minste verhaal aflevert uit de wedstrijd gezet. De auteurs die geselecteerd zijn, zijn een bonte bende, zowel oude schrijversrotten als debutanten maken er deel van uit. Om de neutraliteit te behouden, kiezen de auteurs zelf een dier als symbool waarbij ze hun verhaal achterlaten op het magneetbord. Al snel blijkt de wedstrijd uit te draaien op een keiharde strijd waarbij mensenlevens niet gespaard worden. Wie onthuld het geheim van het kasteel?
Met “Wie schrijft, die blijft” heeft Heleen van den Hoven een eerder sobere thriller geschreven. Geen zware spannende actie, maar wel verrassend. De ene keer lezen we het verhaal vanuit het standpunt van Suus, dan weer vanuit het standpunt van Janneke. En wanneer een deelnemer de wedstrijd moet verlaten, krijgen we een interview met de verliezer te lezen. Daarnaast lezen we enkele verhalen die de auteurs Ter gelegenheid van de wedstrijd schrijven. Mooie opzet, maar we krijgen van bij het begin niet alle verhalen te lezen. Op zich jammer, want nu wordt er wel gezegd wie uitvalt, maar kan je de tekst van de verliezer als lezer niet zelf beoordelen. Misschien werd hiervoor gekozen omdat het boek anders te lijvig zou worden, toch blijft het voor mij een minpunt. Langzaamaan wordt de spanning tijdens het verhaal opgebouwd. De ontknoping is dan een geniale vondst, net zoals de samenvatting van de gebeurtenissen aan het eind van het verhaal.
Al bij al leuk als tussendoortje maar te weinig thriller voor de echte liefhebbers van het genre.