Heerlijke SF-nachtmerrie

Dit boek is verbijsterend goed. Niet alleen levert ‘Sterrenlichaam’ zoals vele heel goede romans zinnige commentaar op wat de menselijke aard nu precies is, het boek slaagt er bovendien in om verschillende genres succesvol te mengen tot een uiterst coherent verhaal met diepgang. Het zou zonde zijn om veel meer over de plot te vertellen dan wat de flaptekst vermeldt omdat verrassingen een grote rol spelen in het verhaal. Daarom concentreer ik me hieronder vooral op de vele elementen die me aangenaam troffen in deze SF-roman.


Roderick Leeuwenhart slaagt er uitstekend in personages van vlees en bloed neer te zetten. Dat laatste bedoelen mensen meestal figuurlijk als ze deze uitdrukking gebruiken. Maar in het geval van ‘Sterrenlichaam’ geldt ‘van vlees en bloed’ evengoed letterlijk. Het vleselijke en het bloederige spelen namelijk een grote rol in deze roman. Net zoals het team van het bedrijf Mitsuyari het bewuste sterrenlichaam uit de titel aan een diepgaand onderzoek onderwerpt graaft Roderick Leeuwenhart even diep in zijn personages.


De lezer leert Kev, Joan en Okyu in hun lelijke (maar zodoende ook aandoenlijke) volheid kennen : hun trauma’s, angsten, ambities en (wan)hoop buitelen over elkaar heen. Zo krijgt de lezer bijvoorbeeld reeds in het eerste hoofdstuk een uitstekend beeld van wie voorman Kev Langedijk is en vooral wat hem drijft om in het sterrenlichaam te gaan delven.


In het heerlijk ontregelende tweede hoofdstuk doet Roderick Leeuwenhart hetzelfde voor Okyu. We leren hem in al zijn kleinheid kennen. Een personage dat onmiddellijk fascineert! Ik bewonder Roderick Leeuwenhart om de berekende gok die hij hier neemt. Dit vroege hoofdstuk brengt de lezer namelijk zo in de war dat het even slikken is. Je beseft ruimtelijk niet goed wat boven en onder is in de kamer waarin Okyu zich bevindt. Deze verwarring weerspiegelt heel goed Okyu’s angst. Komt daar nog bij dat zich in die kamer ook een ander personage bevindt, een figuur die je vrij moeilijk kan plaatsen in het verhaal - je beseft dat er meer achter haar verschijning zit. Dit tweede hoofdstuk daagde me lekker uit om verder te lezen.


De auteur neemt iets langer de tijd om het derde belangrijke personage, de exobiologe Joan, te schetsen. Dit komt het verhaal zeker ten goede. Doorheen het verhaal geeft Roderick Leeuwenhart kleine brokjes informatie over Joan. Deze leiden uiteindelijk tot een ontstellende waarheid die een doorslaggevende rol speelt in het sublieme slot van het verhaal.


Deze roman is heel taalrijk. Het boek barst van de goede beschrijvingen - niet te lang, niet te kort. Het sterrenlichaam wordt heel tastbaar voorgesteld. De beschrijvingen zijn functioneel en staan zeker de actie niet in de weg. Daarnaast is de auteur ook zeer bedreven in het neerpennen van goede vergelijkingen. Waarlijk een feest om te lezen.


Een andere troef is Roderick Leeuwenharts doorgedreven kennis van de Japanse cultuur. Deze zorgt voor een exotische maar toch vertrouwde toets in het verhaal. De Japanse mentaliteit - voor zover er natuurlijk zoiets bestaat als een volksmentaliteit - wordt hier boeiend neergezet. Als lezer laat je je gewillig meevoeren naar de Japanse zakenwereld. De mores bij het bedrijf Matsuyari doen denken aan de huidige Japanse bedrijfscultuur zoals we die (misschien eerder oppervlakkig) kennen in het Westen. Deze basiskennis biedt de lezer een houvast in een toekomstige wereld waar alles buiten Matsuyari toch grotendeels anders is. En net doordat Roderick Leeuwenhart het Japanse element in zijn boek zo grondig uitwerkt wordt dit Oosterse tintje toch weer een exotisch gegeven. Zoals gezegd dus een mooie mix tussen het vertrouwde en het uitheemse.


Ten slotte is er nog die heel geslaagde genremix. Het eerste deel van het boek leest als een geweldige mengeling van psychologische analyse, avonturenroman en SF. De world building is uitstekend. Aan die elementen worden gaandeweg nog verschillende zaken toegevoegd. Na het ongeluk dat alles verandert binnenin het sterrenlichaam - duidelijk een scharnierpunt in de roman - doet een soort van macro-body horror zijn intrede in het verhaal. Het sterrenlichaam wordt een bijzonder vijandige omgeving. Dit deel van de roman lijkt wel één langgerekte nachtmerrie. Je kan niet anders dan doorlezen in deze slasher waarin personages vergeefs proberen stand te houden. Zoals Roderick Leeuwenhart de veranderende omstandigheden in het lichaam omschrijft voel je bijna fysiek de afschuw bij de personages die erin opgesloten zitten. Bijzonder claustrofobisch. Aan de roman wordt dan ook een sociologisch element toegevoegd : mensen maken allianties, groepjes vechten tegen elkaar.

Na dit intense middenstuk vormt het slot van de roman bijna een pastorale opluchting. De fantastische beschrijvingen van een wonderlijke omgeving dragen hiertoe veel bij. Rest nog een epiloog die een passend einde aan dit machtige boek breit.


Voor wie toch nog twijfelt … zeker lezen!