Hartverwarmend en magisch verhaal

De 26-jarige Lucy Hart werkt als onderwijsassistent op een basisschool. Daar heeft de 9-jarige Christopher haar hart verovert en ze wil niets liever dan hem adopteren. Helaas komt ze op dit moment daar niet voor in aanmerking, omdat ze in een studentenhuis woont en niet het geld heeft om een eigen huis voor haar en Christopher te komen. Maar dan organiseert haar jeugdheld, de auteur Jack Masterson een wedstrijd om zijn nieuwste boek te winnen, wat haar veel geld op zal leveren. Ze vertrekt naar klokeiland om deel te nemen aan de wedstrijd, die haar leven voorgoed kan veranderen.

Al vrij snel sloot ik Christopher in mijn hart en ik snapte maar al te goed dat Lucy hem een fijn leven gunt, in plaats van dat hij van pleeggezin naar pleeggezin wordt overgebracht. Er zijn echter natuurlijk voorwaarden waar je aan moet voldoen om pleegouder en/of adoptieouder te worden. Pleegzorg kent verschillende kanten, je hoort goede verhalen, maar zeker ook slechte verhalen en dat laatste maakt het nogal schrijnend. Daarnaast is het verschrikkelijk dat als je het net ergens fijn hebt, je ineens weer moet vertrekken naar een ander gezin (volgens mij is dat in Nederland overigens wel anders dan in Amerika).

Lucy liep als kind weg naar Klokeiland en dat deed me denken aan Rosa die in Hoe overleef ik met/zonder gescheiden ouders? ook wegliep naar haar favo auteur, want dat boek las ik eerder dit jaar en zit dus nog vers in mijn geheugen. Grappig om hetzelfde concept dan terug te zien in een volwassen boek.

Jack is echt een goedzak en ziet de kinderen, die inmiddels volwassen zijn geworden, nog steeds als kinderen. Ik vond dat zo aandoenlijk! Eigenlijk een beetje als Sinterklaas haha. En een privé eiland hebben die net zo is als in je eigen boeken? Dat is toch magisch en fantastisch! De raadsels waren leuk gedaan.

Nu krijgt niet elk karakter evenveel body, maar je komt wel meer te weten over het verleden van Lucy, Hugo en Jack. En hoewel er zware onderwerpen in het boek zitten, voelde dat in dit boek niet zwaar aan, ondanks dat er niet weggekeken wordt. Sterker nog, de karakters wordt een spiegel voorgehouden.

Op de achterflap stond de quote: 'Een Willy Wonka voor volwassenen' en dat vat het boek perfect samen.