Lezersrecensie
Schoolreisje gone wrong
Een klas van een middelbare school in Amsterdam, gaat voor 2 nachten op schoolreisje naar Vlieland. De bootreis ernaartoe is heftig door harde windstoten. Het dreigt bijna mis te gaan. Toch komen ze heelhuids aan en beginnen ze vol goede moed aan de geplande activiteiten. De volgende ochtend gaat een deel van de groep op pad onder leiding van iemand die werkt voor Staatsbosbeheer, maar dan vinden ze klasgenoot Kiki in de duinen... Dood! Wat is er gebeurd en wie heeft dit op zijn of haar geweten? Iedereen wil het liefst naar huis, maar ze moeten noodgedwongen op het eiland blijven door het slechte weer wat maar blijft aanhouden, waardoor de boten niet varen.
Je leest vanuit een heleboel personages: leerlingen, docenten, de kapitein van het schip en de hoofdcommissaris van Vlieland, maar ook de dader heeft zijn eigen stem in dit boek. Hierdoor zijn de hoofdstukken erg kort en vlieg je door het boek heen. Je denkt algauw 'nog even een hoofdstukje'.
De schrijfstijl van de auteur is eenvoudig, maar je merkt wel duidelijk verschil tussen de jongeren en volwassenen in het verhaal. De toon en schrijfstijl verandert enigszins zodra je vanuit een van de volwassen personages. Het viel me op dat in dit boek bijna alleen maar unlikable personages zaten. Het zorgde ervoor dat ik niet echt een band met ze kreeg. De enige waar ik enigszins wat voor voelde was Anneke. Maar dit was voor mij niet iets waar ik veel last van had. Elk personage heeft ook zo zijn eigen geheimen en de vraag is of die te maken hebben met de dood van Kiki of dat er iets anders speelt. Hierdoor krijg je je bedenkingen over wie de dader precies is.
Wat ik een beetje gek vond is dat er nogal wat werd gedronken, zowel door de jeugd als de docenten. Toen dit boek uitkwam was ikzelf 18 en toen mocht je nog drinken vanaf je 16e, maar bij ons op schoolreisjes werden we streng gecontroleerd op drank en waren de docenten ook gewoon nuchter. Zelfs op het MBO moesten we voor onze excursie naar Duitsland een protocol tekenen dat we geen drank of drugs zouden nuttigen en ook onze docenten hielden zich daar zelf aan. (Ze hadden alcoholvrij bier geregeld). Drankgebruik onder jongeren vind ik sowieso een lastig onderwerp en in het geval van dit boek voelde de hoeveelheid voor mij enigszins geforceerd. Het had wel wat mij betreft wel iets minder gemogen.
Aan het einde van het boek voelde ik me niet helemaal bevredigd. Het laatste stuk, laten we zeggen de laatste 35 pagina's, ging ineens in sneltreinvaart en ik had wel wat meer van de nasleep willen zien. Ook hadden een aantal lijntjes van bepaalde personages wel wat meer uitgewerkt mogen worden, nu zaten ze er eigenlijk alleen maar bij om je op het verkeerde been te zetten en uiteindelijk dood te lopen en dat is jammer. Het was een verhaal met een langzame opbouw en een te gehaast einde.
Mijn conclusie is dat het een boek is dat lekker wegleest, maar dat er meer had ingezeten om het een goed in elkaar gestoken verhaal te laten zijn. Bovendien dienen de pubers van nu zich wel te realiseren dat dit is geschreven in een tijd waar de alcoholgrens nog op 16 lag, dat is nu natuurlijk niet meer zo.
Je leest vanuit een heleboel personages: leerlingen, docenten, de kapitein van het schip en de hoofdcommissaris van Vlieland, maar ook de dader heeft zijn eigen stem in dit boek. Hierdoor zijn de hoofdstukken erg kort en vlieg je door het boek heen. Je denkt algauw 'nog even een hoofdstukje'.
De schrijfstijl van de auteur is eenvoudig, maar je merkt wel duidelijk verschil tussen de jongeren en volwassenen in het verhaal. De toon en schrijfstijl verandert enigszins zodra je vanuit een van de volwassen personages. Het viel me op dat in dit boek bijna alleen maar unlikable personages zaten. Het zorgde ervoor dat ik niet echt een band met ze kreeg. De enige waar ik enigszins wat voor voelde was Anneke. Maar dit was voor mij niet iets waar ik veel last van had. Elk personage heeft ook zo zijn eigen geheimen en de vraag is of die te maken hebben met de dood van Kiki of dat er iets anders speelt. Hierdoor krijg je je bedenkingen over wie de dader precies is.
Wat ik een beetje gek vond is dat er nogal wat werd gedronken, zowel door de jeugd als de docenten. Toen dit boek uitkwam was ikzelf 18 en toen mocht je nog drinken vanaf je 16e, maar bij ons op schoolreisjes werden we streng gecontroleerd op drank en waren de docenten ook gewoon nuchter. Zelfs op het MBO moesten we voor onze excursie naar Duitsland een protocol tekenen dat we geen drank of drugs zouden nuttigen en ook onze docenten hielden zich daar zelf aan. (Ze hadden alcoholvrij bier geregeld). Drankgebruik onder jongeren vind ik sowieso een lastig onderwerp en in het geval van dit boek voelde de hoeveelheid voor mij enigszins geforceerd. Het had wel wat mij betreft wel iets minder gemogen.
Aan het einde van het boek voelde ik me niet helemaal bevredigd. Het laatste stuk, laten we zeggen de laatste 35 pagina's, ging ineens in sneltreinvaart en ik had wel wat meer van de nasleep willen zien. Ook hadden een aantal lijntjes van bepaalde personages wel wat meer uitgewerkt mogen worden, nu zaten ze er eigenlijk alleen maar bij om je op het verkeerde been te zetten en uiteindelijk dood te lopen en dat is jammer. Het was een verhaal met een langzame opbouw en een te gehaast einde.
Mijn conclusie is dat het een boek is dat lekker wegleest, maar dat er meer had ingezeten om het een goed in elkaar gestoken verhaal te laten zijn. Bovendien dienen de pubers van nu zich wel te realiseren dat dit is geschreven in een tijd waar de alcoholgrens nog op 16 lag, dat is nu natuurlijk niet meer zo.
1
Reageer op deze recensie