Met ups en downs naar een sterk plot

Harriet Tyce werkte een tiental jaar als strafpleiter in Londen. Met Bloedsinaasappel maakt ze haar debuut als auteur. Dit eerste boek werd naar het Nederlands vertaald door Sabine Mutsaers.

Alison Bailey leidt een gelukkig leven: ze heeft een prestigieuze baan, een lieve echtgenoot en een schat van een dochter. Dat is althans hoe het eruitziet voor de buitenwereld. In werkelijkheid gaat Alison na haar werk als advocate rechtstreeks de kroeg in om een heleboel wijntjes te drinken. Vaak belandt ze nadien in het bed van haar minnaar, Patrick. Hierdoor verwaarloost ze haar gezinsleven en terwijl ze aan haar eerste moordzaak mag starten, lopen de frustraties thuis hoog op.

Met Alison zet Tyce een boeiende protagonist neer. Ze komt intelligent over en lijkt haar hele leven op orde te hebben, maar dat is slechts schijn. Alison is op zoek naar avontuur en spanning, iets wat het saaie gezinsleven haar niet kan bieden. Bovendien is ze sinds ze als stagiair aan de slag ging bij een advocatenkantoor verlekkerd op wijn. Voeg hier nog een collega die als minnaar fungeert aan toe en je hebt de perfecte mix voor een explosieve verhaallijn.

Dankzij de geheimen die de personages voor elkaar hebben, is er een voortdurende spanning aanwezig, maar niet van het soort dat je in een thriller gewend bent. Het aspect dat voor het meeste spanning zorgt, is de stalker die op een bepaald moment anonieme berichtjes stuurt naar het hoofdpersonage.

'Ik stop mijn telefoon weer weg. Dit gebeurt allemaal niet echt, het is niet echt. En als het niet echt is, ben ik ook niet echt, en dan is niets wat ik doe echt. De wijn nestelt zich in mijn hersenen, warm, alsof ik zweef, en ik laat de rest van het anker los, keer terug naar Patrick en schenk nog een glas voor mezelf in.'

Verder voel je als lezer wel dat er verschillende zaken niet snor zitten, maar het is moeilijk om er de vinger op te leggen. Pas op het einde valt alles in elkaar. Dit is dan ook de kracht van het boek: het onverwachte, verrassende plot.

Tot aan de plot is het een boek met ups en downs. Er zit een bepaald patroon in het verhaal dat zich steeds herhaalt: Alison gaat werken, na het werk belandt ze in de kroeg en drinkt ze te veel, hierna gaat ze met Patrick mee en nadien voelt ze zich schuldig ten opzichte van haar gezin. Intussen loopt thuis alles mis en benadrukt haar man wat een slechte moeder zij is.

Pas wanneer er dieper wordt ingegaan op de eerste moordzaak die Alison mag behandelen, krijgt Tyce de thrillerlezers mee. Helaas is deze verhaallijn niet breed uitgewerkt. Toch zijn alle ingrediënten aanwezig: een dame uit de hogere klasse werd ’s ochtends wakker met een hoge dosis alcohol in haar bloed en een dode echtgenoot naast haar. Zij beweert hem vermoord te hebben en moet nu voor de rechtbank verschijnen. De zaak brengt heel wat geheimen en mysteries met zich mee, maar deze worden naar de achtergrond geschoven om voorrang te geven aan de miserie van Alison.

Met Bloedsinaasappel bewijst Tyce dat ze een vlotte schrijfstijl heeft. Ze kan een interessant hoofdpersonage neerzetten dat veel pech en verdriet op haar pad tegenkomt. Je wordt niet gelukkig bij het lezen van dit verhaal, tenzij misschien van het besef dat jouw leven best nog meevalt. De herhalingen, het gebrek aan voldoende thrillerelementen en de vreemde, onwennige spanningsboog zijn werkpunten voor het volgende werk van deze auteur. In het Engels verscheen de tweede thriller van Tyce reeds. Het is afwachten of ook dit boek naar het Nederlands vertaald zal worden.