Beschrijvend sterk, inhoudelijk zwak

Eva wordt tijdens een vernissage van haar werk gevraagd het portret van de moeder van baron Frederik van Zonnewoud te schilderen. Dat is een uitnodiging waar ze graag op ingaat. Wanneer ze hem de eerste schetsen van het werk wil tonen, lijkt Frederik verdwenen. In het dorp maakt niemand zich zorgen om zijn verdwijning. Frederik was geen populaire inwoner van Vorden, hij was berucht om zijn verleden en zijn tegendraads gedrag. Eva besluit dat er iets mis is en gaat in haar eentje op onderzoek uit.

Corine Hartman is een Nederlandse auteur, bekend van de 'Jessica Haider'-serie. Met De dode die niet werd gemist heeft ze een gemoedelijke thriller geschreven. Voor bloederige taferelen en situaties waar je kippenvel van krijgt, moet je dit boek niet lezen.

Hartman is een kei in het beschrijven van de ruimte waarin het verhaal zich afspeelt. Met dank aan haar vertelkunst zie je het dorpje Vorden en de kastelen waarin de personages wonen zo voor je. Ook de beschrijvingen van de personages zijn gedetailleerd en aangenaam om te lezen. Bij de start van het verhaal beschrijft het hoofdpersonage, Eva, enkele van haar antagonisten op de manier waarop ze hen zou schilderen. Dit zorgt voor een heel beeldende schrijfstijl. De personages in het kleine dorpje, die altijd wel een sappige roddel weten te vertellen wanneer ze Eva tegenkomen, kan je je als lezer ook levendig inbeelden.

Tegenover de omschrijvingen van de ruimte en de personages is de inhoud zeer mager. De spanning wordt in het begin wel opgebouwd, maar hij wordt ook weer snel losgelaten. Het middenstuk is omwille van de vele herhalingen te langdradig. Dit gaat ten koste van de spanning. Op het einde komt er plots vaart in het verhaal en gebeurt er heel veel tegelijk. Wat er gebeurt, is grotendeels voorspelbaar en op sommige vlakken ongeloofwaardig. Eva blijkt een zeer naïef hoofdpersonage te zijn. Dit klopt niet met hoe je haar doorheen het verhaal hebt leren kennen: als een zelfstandige, koppige, creatieve vrouw die veel doorzettingsvermogen toont.

De suggestieve titel zou als spoiler beschouwd kunnen worden. Gedurende het hele verhaal blijf je je als lezer afvragen waarom er juist voor deze titel gekozen is. Naar het antwoord is het na het lezen van het boek nog steeds gissen.

De dode die niet werd gemist is een boek dat je moet lezen voor de sfeer die zeer beeldend beschreven wordt. Je ziet Vorden en zijn inwoners als lezer meteen voor je. Helaas doen de inhoud en de achtergebleven spanning afbreuk aan de schrijfstijl van Corine Hartman. Als literaire thriller scoort dit boek een onvoldoende.