Ontspannende thriller, weinig diepgang

Amelie en Ned zijn net getrouwd wanneer ze op een nacht plots ontvoerd worden. Ze worden in aparte kamers gevangen gehouden. Amelie vraagt zich voortdurend af wat er allemaal aan de hand is. Als een echte overlever onderneemt ze meerdere ontsnappingspogingen, maar hebben al haar inspanningen wel zin?

B.A. Paris is een Frans-Britse auteur. Er werden reeds meerdere thrillers van haar naar het Nederlands vertaald. De gevangene werd vertaald door Ireen Niessen.

Het verhaal start meteen met een spannende ontvoeringsscène. Nadien spelen de korte hoofdstukken zich afwisselend in het heden en in het verleden af. Je merkt een duidelijk verschil tussen beide. Over het verleden van het hoofdpersonage, Amelie, is veel te vertellen. In het heden zit ze gevangen in een donkere kamer, deze hoofdstukken zijn eerder eentonig. Dit zorgt voor een goed evenwicht. Tijdens de momenten van opsluiting, kan je als lezer alle informatie die je daarvoor kreeg, rustig verwerken. De traagheid tijdens de opsluiting zorgt ook voor een bepaalde sfeer. Het voelt als lezer alsof je mee opgesloten zit.

Amelie is een interessante protagonist. Ze heeft het niet makkelijk gehad in haar jonge leven. Hierdoor is het jammer dat ze als een heel naïef meisje wordt neergezet. Ze maakt enkele zeer ondoordachte keuzes in het verhaal, die niet lijken te passen bij iemand met haar ervaringen in het leven. De antagonist, Ned, is een steenrijke jongeman. Dit lijkt een slim trucje van de auteur om al haar ideeën te laten kloppen. Ned kan dankzij zijn fortuin alles in een klap regelen. De personages missen wat diepgang en geloofwaardigheid. Het zijn geen mensen die je in het dagelijkse leven snel zal tegenkomen.

Paris staat bekend om haar vlotte pen, en dat is in dit boek zeker niet anders. De eenvoudige woordenschat, korte zinnen en hoofdstukken van slechts enkele pagina’s zorgen ervoor dat het niet lang zal duren voor je het boek uit hebt. De spanning wordt ook van bij de start knap opgebouwd. Toch is er vanaf het tweede deel van het boek, ‘De afrekening’, een enorme versnelling die enkele plotgaten met zich meebrengt. Paris rond op een honderdtal pagina’s het verhaal in snel tempo af. Dit staat in groot contrast met de opbouw uit het eerste deel.

De gevangene bevat enkele goed uitgewerkte thrillerelementen: de vlotte schrijfstijl, de grote spanningsboog en de donkere sfeerzetting zijn zeker aanwezig. Het is jammer dat deze lijn niet werd doorgetrokken naar het uitwerken van de personages en de plot. De gevangene is een vermakelijke, ontspannende thriller, maar je mag als lezer het verhaal niet gaan analyseren.