Thriller met horrorelementen

Alba wordt na een gewelddadig incident met een collega overgeplaatst naar Sundby. Haar enige collega daar, Tore, schakelt haar hulp in bij een oude verdwijningszaak. Marika en Leo verhuizen na de dood van hun oudste dochter naar afgelegen huisje in de omgeving van Sundby. Samen met hun jongste dochter, Bisse, hopen ze wat rust te kunnen vinden. Aanvankelijk lijkt dat te lukken, maar hun buren gedragen zich merkwaardig en het huis zelf lijkt ook zijn geheimen te hebben.

Het gebroken huis is geschreven door Camilla Grebe en Car-David Pärson. Het is het eerste verhaal dat moeder en zoon openlijk samen geschreven hebben. Deze samenwerking brengt een ander stijlgevoel met zich mee dan Grebe’s eerdere thrillers. Waar haar vorige werken puur in het thrillergenre pasten, neigt dit verhaal meer naar een bovennatuurlijke thriller met zelfs horrorelementen.

In korte hoofdstukken wordt het perspectief van Alba afgewisseld met dat van Marika. Beide verhaallijnen lopen in eerste instantie naast elkaar. Het duurt een hele tijd voor ze elkaar beginnen te overlappen en uiteindelijk samenkomen. Als lezer is het lang wachten op de uiteindelijke ontknoping. Beide verhalen worden uitgebreid uitgeschreven en waar ze in het begin weten te boeien, vallen de auteurs naar het einde toe regelmatig in herhaling. Er wordt uitgebreid de tijd genomen om spanning op te bouwen, waardoor je steeds nieuwsgieriger wordt naar hoe de puzzelstukjes in elkaar passen. Toch worden niet alle vragen beantwoord. Het boek eindigt met een halfopen einde, waardoor er ruimte blijft voor interpretatie en de beklemmende sfeer nog even nazindert.

Het boek start met de mythe van Orpheus en Eurydice in de onderwereld. Hoewel dit in eerste instantie verwarrend kan zijn, blijkt het een sterke rode draad door Het gebroken huis. Deze mythologische insteek voegt een extra laag toe aan het verhaal en geeft het meer diepgang.

Alba’s achtergrond en verleden worden al vroeg in het verhaal geschetst. Ze gaat op bezoek bij een psycholoog en op die manier creëren de auteurs de ideale situatie om op een korte tijd heel veel informatie over de protagonist prijs te geven. Doorheen het verhaal ondergaat ze een evolutie. Ook Marika maakt een sterke transformatie door.

De grootste spanning schuilt in Marika’s verhaallijn. Samen met haar gezin woont ze in ‘het gebroken huis’, waar ze de mysteries van hun huis ontdekken. Het huis trilt zonder duidelijke reden, spullen verdwijnen op onverklaarbare wijze, en de buren lijken hen voortdurend te begluren. Deze spannende, bovennatuurlijke sfeer zorgt ervoor dat je alert blijft. Je vraagt je regelmatig af hoe de auteurs deze mysteries gaan ontrafelen, komt er een logische verklaring of niet?

Het gebroken huis leest vlot en heeft op vlak van stijl en opbouw veel weg van een klassieke thriller. Toch zitten er inhoudelijk heel wat horrorelementen in, een belangrijk aspect om rekening mee te houden wanneer je aan dit boek begint. Ondanks de herhaling later in het verhaal, wordt de spanning in het verhaal behouden dankzij de boeiende, vrouwelijke hoofdpersonages en de voortdurende aanwezigheid van de mysteries die het huis te bieden heeft.