Opgelet: niet voor gevoelige lezers
Robert Hunter en Carlos Garcia worden opgeroepen wanneer iemand het dode lichaam van een vrouw ontdekt in een verlaten slagerij. De lippen van het slachtoffer zijn dichtgenaaid. Tijdens de autopsie wordt de omvang van deze daad pas echt duidelijk. Als er meer vrouwen verdwijnen, weet Robert genoeg. Hij en zijn team van de afdeling ‘bijzondere moordzaken’ gaan op zoek naar de dader van deze gruwelijke misdrijven.
'Het moet echt niet nog gruwelijker worden.' - recensent Flore
Jager in de nacht is het derde deel in de serie over Robert Hunter, geschreven door Chris Carter. De verhalen zijn perfect afzonderlijk te lezen: de achtergrond en relatie tussen de personages worden in elk boek herhaald. Elk boek bevat ook een nieuwe dader en voorlopig wordt er enkel heel kort verwezen naar de voorgaande zaken van Robert. Henske Marsman vertaalde deel drie, dat origineel al in 2011 verscheen, naar het Nederlands.
Gruwelijke details worden niet geschuwd door Carter. Hij lijkt bij elk deel een stapje verder te gaan in zijn huiveringwekkende beschrijvingen van wat de slachtoffers is aangedaan. Zijn beschrijvende schrijfstijl zorgt ervoor dat je alles levendig voor je ziet en dat je dit verhaal best niet leest vlak voor het slapengaan. Op sommige momenten lijkt het wel alsof je een horrorverhaal aan het lezen bent. Dit draagt uiteraard bij aan de spanning, maar een gepaste waarschuwing is hier wel op zijn plaats: niet voor lezers met een zwakke maag.
De extreem korte hoofdstukken zorgen voor een snel leestempo. Het langste hoofdstuk bedraagt zeven pagina’s. Samen met de spanning die doorheen het hele verhaal aanwezig is, zorgt dit ervoor dat je steeds verder wilt lezen: een typisch gevalletje van ‘nog één hoofdstukje dan’.
De achtergrond van het hoofdpersonage wordt in dit verhaal minder uitgediept dan in de voorgaande delen. Zijn jeugd komt een aantal keer kort aan bod, maar je leert Robert Hunter niet veel beter kennen. De focus ligt vooral op de slachtoffers en de dader. Dat is jammer want er heerst het gevoel dat er nog veel te ontdekken valt over de mysterieuze protagonist van deze serie. Ook zijn kompaan, Carlos Garcia, verdient wat meer aandacht in het verhaal. Hij verdwijnt nu helemaal naar de achtergrond en lijkt soms een beetje vergeten te worden door de auteur.
Dat Carter als psycholoog/criminoloog jarenlang het doen en laten van seriemoordenaars en psychopaten heeft onderzocht is duidelijk te merken in zijn verhaal. Alles lijkt perfect in elkaar te zitten en er is een mooie opbouw naar een goed uitgewerkt plot. Ook de achtergrond en de motieven van de dader komen uitgebreid aan bod en zijn ondanks de onmenselijke gruwel best geloofwaardig. Het is straf hoe Carter erin slaagt om alles als een geheel te laten kloppen waardoor je als lezer ook alles begrijpt wanneer je het boek dichtslaat.
De vlotte schrijfstijl, de spanningsopbouw en de nieuwsgierigheid naar het verleden van het hoofdpersonage doen uitkijken naar de vertaling van het vierde deel uit de reeks. Al moet het echt niet nog gruwelijker worden.
Reageer op deze recensie