Te eenzijdig, te slecht vertaald, ik geef het op
Ik had alleen graag gewild dat er een ánder boek over was geschreven.
Twee dingen zijn er in mijn ogen mis met dit boek. Ten eerste het volkomen gebrek aan duiding. Pelzer (of zijn ghostwriter) heeft ervoor gekozen om heel dicht bij zijn eigen perspectief te blijven als het kind dat het allemaal heeft meegemaakt. Als lezende volwassene krijg ik daardoor alleen maar te zien wat hem overkomt en hoe vreselijk dat allemaal is. Die keuze laat een reusachtige leemte.
In boek 1 is die leemte het volkomen gebrek aan duiding van wat de moeder bezielt. Deze geuwelijke mishandelingen overkomen Pelzer, maar waarom? De moeder en in mindere mate de vader zijn vrijwel het hele boek onzichtbaar als mensen. Daardoor is het boek niets meer dan een afgrijselijke opsomming van onmenselijke mishandeling, zonder veel opbouw, tot Pelzer plotseling wordt bevrijd door derden. Ik bleef achter met een unheimisch gevoel, alsof ik in plaats van een belangwekkend boek over kindermishandeling het literaire equivalent van torture porn had gelezen.
In boek 2 was de leemte voor mij anders, maar vergelijkbaar. Weer is het oogpunt dat van Pelzer; weer ontbreekt daardoor alle motivatie van de overige personen. Daardoor gebeuren er wel allerlei dingen in Pelzers leven, maar is volkomen ondoorzichtig waarom ze gebeuren. Hierdoor had dit boek voor mij een vele te hoog en-toen-en-toen-gehalte, ten koste van, wederom, duiding.
Over boek 3 kan ik niets zeggen, aangezien ik halverwege boek 2 ben gestopt met lezen.
Dat stoppen had naast de eenzijdigheid van het perspectief ook te maken met de abominabele vertaling. Beide boeken die ik heb gelezen zijn liefdeloos en plichtmatig zin voor zin naar het Nederlands overgezet, waardoor de Nederlandse zinnen onnatuurlijk aanvoelen, als los zand naast elkaar liggen, en vaak zelfs totaal niet kloppen. Stilistisch vond ik het daardoor een gedrocht, waarin het taalgebruik me telkens weer uit de narratief gooide.
Dus wellicht zou ik het boek beter vinden als ik het in het originele Engels zou lezen. Daar heb ik nu echter al geen zin meer in.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Floris Kleijne
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
