De geschiedenisles waarvoor je niet had gespijbeld

De samenvatting/korte beschrijving op de eerste pagina geeft perfect weer, wat voor boek dit is. Ik citeer: Hoe kan een gebeurtenis waar je niets mee te maken hebt de loop van je leven bepalen, en je lot verbinden met dat van onbekende anderen? Een reeks dodelijke kogels in de Sinaï veranderde de levensloop van Bahram Sadeghi. In 'De aanslag die onze levens veranderde' reconstrueert hij deze aanslag en ontrafelt hij haar impact op zijn eigen leven maar ook op dat van directbetrokkenen. Zoals op de destijds vijfjarige Tahli, die overleefde doordat haar moeder zich boven op haar wierp en de kogels opving; op de twaalfjarige Ehud, die drie kinderen redde maar niet kon voorkomen dat zijn broertje Amir werd doorgeschoten; en op de dader Suleiman Khater en zijn familie.
De aanslag die onze levens veranderde combineert memoir, journalistieke reportage en meticuleuze reconstructie met de theorie van het vlindereffect, dat een belangrijke rol speelt binnen de chaostheorie. Dit boek is Sadeghi’s poging om grip te krijgen op de waanzinnigste chaos die er bestaat: zijn leven.

Het boek leest als een trein: het is vlot geschreven en de auteur weet de lezer heel goed mee te nemen in de gebeurtenissen. Hieruit blijkt het journalistieke talent van de auteur. Tegelijk is het ook een geschiedenisles, maar dan op een manier waarop je had gewild dat de docent het vroeger had gegeven. Een combinatie van feiten en storytelling (en dat is misschien een woord waar sommigen jeuk van krijgen maar in dit geval is dat een positieve benaming). De journalistieke reportage voert de boventoon en dat is goed gedaan, maar iets meer over de gevoelens van de betrokkenen, had best gemogen. Aan de andere kant geeft het missen van die diepere gevoelens in dit boek misschien aan, dat ze diep weggestopt zijn en buiten bereik blijven, om het draaglijker te maken?
Het boek zet aan tot nadenken, onder andere over het vlindereffect: kan ik zelf zo’n moment in mijn leven benoemen? Ja, alleen heb ik mij dat nooit beseft, tot nu.

Na het lezen van ieder boek stel ik mij de vraag: ga ik het anderen aanraden of cadeau doen? Het antwoord is: ja!