Lezersrecensie
Het einde is in zicht voor ons.
Het boek heeft als onderwerp een aantal hedendaagse thema’s zoals vreemdelingenhaat, racisme en ultra rechtse opvattingen.
Eric Michiels, politie, wordt samen met zijn team bij een afgrijselijke moord in Hoboken, Antwerpen geroepen.
Ze ontdekken dat deze man werkzaam was op een school waar hij problemen had met enkele Marokkaanse jongeren. Hiervoor was hij journalist.
Waarom moest deze man dood ?
Wie was deze man in werkelijkheid?
Het is een lastige zaak voor de politie met in eerste instantie weinig aanknopingspunten.
Van hogerhand wordt er ook op aangedrongen om deze zaak snel op te lossen vanwege de
korte lontjes die er momenteel veel zijn in de maatschappij .Lukt dit ?
Tijdens het politieonderzoek blijkt er nog een tweede moord gepleegd te zijn. Zijn er overeenkomsten ? Kenden de twee slachtoffers elkaar?
Heeft een een ultra rechtse organisatie hier iets mee te maken?
Paul de Bruyn heeft een prettig te lezen, niet al te spannend , boek hiervan weten te maken.
Ik vond het heel prettig dat het boek vanuit de ik-vorm is geschreven. Hierdoor leest het lekker weg. Voor mij had de eerste helft van het boek wel wat korter mogen zijn , vond het wat langdradig. Voor mij kwam de spanning echt pas in de tweede helft van het boek.
Het boek heeft mij wel dusdanig geboeid dat ik wel andere boeken van deze auteur wil lezen.
Eric Michiels, politie, wordt samen met zijn team bij een afgrijselijke moord in Hoboken, Antwerpen geroepen.
Ze ontdekken dat deze man werkzaam was op een school waar hij problemen had met enkele Marokkaanse jongeren. Hiervoor was hij journalist.
Waarom moest deze man dood ?
Wie was deze man in werkelijkheid?
Het is een lastige zaak voor de politie met in eerste instantie weinig aanknopingspunten.
Van hogerhand wordt er ook op aangedrongen om deze zaak snel op te lossen vanwege de
korte lontjes die er momenteel veel zijn in de maatschappij .Lukt dit ?
Tijdens het politieonderzoek blijkt er nog een tweede moord gepleegd te zijn. Zijn er overeenkomsten ? Kenden de twee slachtoffers elkaar?
Heeft een een ultra rechtse organisatie hier iets mee te maken?
Paul de Bruyn heeft een prettig te lezen, niet al te spannend , boek hiervan weten te maken.
Ik vond het heel prettig dat het boek vanuit de ik-vorm is geschreven. Hierdoor leest het lekker weg. Voor mij had de eerste helft van het boek wel wat korter mogen zijn , vond het wat langdradig. Voor mij kwam de spanning echt pas in de tweede helft van het boek.
Het boek heeft mij wel dusdanig geboeid dat ik wel andere boeken van deze auteur wil lezen.
1
Reageer op deze recensie