Een vreugdevol terugzien

Flaptekst: Het zijn de lange, donkere jaren van de oorlog, met voedselschaarste, de constante dreiging vanuit de lucht, berichten van gesneuvelde vrienden en geliefden. De chaos op het wereldtoneel wordt weerspiegeld in de turbulente privélevens van de Cazalets. Tot ieders verbazing stort de eigenzinnige Louise zich in een ongelukkig huwelijk met de veel oudere, ambitieuze Michael. Polly moet wennen aan het leven na de dood van haar geliefde moeder. Zoë begint een affaire met een getroebleerde Amerikaan. Terwijl Clary probeert de hoop levend te houden dat haar vader ooit ongedeerd uit Frankrijk terug zal keren.

Citaat: 'Hoewel ik zelf altijd dacht dat een lange verloving heel gerieflijk zou zijn. Je zou het gevoel hebben dat je toekomst was geregeld, maar je zou nog geen last hebben van de problemen van een huwelijk, die naar ik heb gehoord een hele bezóéking kunnen zijn'.

Recensie: Lichte jaren was het eerste deel en speelde zich af tussen WO I en WO II en liet ons kennismaken met drie generaties Cazalets – en hun personeel - in de eerste helft van de 20ste eeuw. De familie verblijft afwisselend in Londen en, grotendeels, in Sussex waar de familie elke zomer gezamenlijk vakantie viert.
In Aftellen – het tweede deel - is WO II pas begonnen en proberen de Cazalets gezamenlijk te overleven in Sussex. De woningen in Londen worden tijdelijk gesloten.
Verwarring is het derde deel uit de serie Cazaletskronieken en speelt zich af tussen 1942 en mei 1945 en dus volop in de donkere oorlogsjaren.
Intussen zijn er familieleden overleden en/of vermist en hebben de oudste kleinkinderen de volwassen leeftijd bereikt en proberen deze hun dromen waar te maken, iets wat door de steeds maar langer durende oorlog erg moeilijk is. Jeugddromen moeten plaats maken voor meer noodzakelijke bezigheden. Zij zijn trouwens zeer naïef en hebben niet echt een realistische voorstelling van het volwassen leven en maken daardoor verkeerde keuzes.

De volwassenen hebben intussen hun eigen problemen. Een van de gebroeders Cazalet blijft vastzitten aan een buitenechtelijke relatie, een andere wordt weduwnaar en de derde wordt al jaren vermist. Is hij gesneuveld of komt hij toch nog opduiken ná de Bevrijding? Dat is dé hamvraag in Verwarring [Bevrijding is trouwens de titel van boek vier dat later zal verschijnen] En de enige dochter, Rachel, slaagt er niet in om zich los te maken van de zorg voor alle hulpbehoevende familieleden, iets waardoor zij zelf niet aan leven toekomt.

De hoofdstukken in Verwarring handelen hoofdzakelijk over de belevenissen van de oudste drie kleindochters afgewisseld met hoofdstukken over de rest van de familie. In die hoofdstukken viert de Verwarring vaak hoogtij omdat het niet steeds duidelijk is over welke van de personages het nu precies gaat. Soms is het noodzakelijk om enkele alinea’s opnieuw te lezen om daar achter te komen, dit ook omdat de zinnen soms erg lang en ingewikkeld zijn.

Ondanks de donkere, moeilijke periode waarin Verwarring zich afspeelt weet Howard toch ook nog humor en prachtige beschrijvingen in het boek te verweven, iets wat het lezen erg aangenaam maakt.
Citaat: 'Eigenlijk ben ik niet zo gek op baby’s. Ze zijn bijna altijd vóchtig en ze zien er zo deprimérend uit. Het verbaast me dat ze zo populair zijn.’

Wie Lichte Jaren en Aftellen gelezen heeft en daar kennis gemaakt heeft met alle Cazalets, sympathieke en minder sympathieke mensen, zal zich – net als ik – verheugen om die kennismaking verder te zetten in Verwarring en zal vol verwachting uitkijken naar het vierde boek. Verwarring eindigt namelijk met een heuse cliffhanger die smeekt om het vervolg.

Auteur: Elizabeth Jane Howard (1923-2014) was een van de grootste schrijvers van het naoorlogse Engeland, een van de favorieten van Hilary Mantel, maar haar briljante romans werden vaak overschaduwd door haar turbulente privéleven. De Cazaletskronieken zijn gebaseerd op haar eigen leven.