Saamhorigheid in de zoektocht naar Anne

Ik denk dat heel Nederland wel van Anne Faber heeft gehoord, de jonge vrouw die in het najaar van 2017 niet meer thuiskwam van een fietstocht.

Haar moeder sloeg vrij snel alarm dit omdat het niets voor Anne is om zomaar ineens niet thuis te komen. Anne’s vriend was tijdens de fietstocht op de hoogte gehouden door middel van appjes met en zonder foto. Die dag dat Anne ging fietsen werd het al vrij snel slecht weer, ook het tijdstip dat ze ging fietsen was wellicht niet zo handig, maar ja ze had een fijne nieuwe fiets en fietste graag. De route die ze fietste was best een flinke, van Utrecht via De Bilt naar Lage Vuursche en langs de Hooge Vuursche richting Baarn, langs Paleis Soestdijk en zo weer richting Bilthoven naar Utrecht, waar ze dus helaas nooit is aangekomen. Dit is algauw zo’n kilometer of veertig, meer dan twee uur fietsen dus.

Het boek, wat geschreven is door haar oom Hans, beschrijft tot in detail de zoektocht die familie, vrienden en bekenden opgezet hebben om Anne terug te vinden. Later kreeg men ook hulp van oa de politie, die waren erg onder de indruk van hoe zij dit met zijn allen aan het doen waren. Ze hadden militaire stafkaarten waarop ze het gebied in delen hadden gedeeld, in elk deel gingen dan twee mensen zoeken.

Het boek is opgedeeld in drie delen, het eerste deel beschrijft de zoektocht en het vinden naar Anne, het 2e deel het afscheid van Anne en het 3e deel de nasleep en de rechtszaak. Het is duidelijk dat Hans gewend is om te schrijven voor publiek, het boek leest zeer prettig en is duidelijk geschreven. In het 1e deel leef je erg mee terwijl er gezocht wordt naar Anne. Terwijl je het resultaat al weet zal het je vast niet minder raken. Het 2e deel beschrijft zeer mooi het afscheid en de dienst die ze voor Anne hadden. Prachtig geschreven en beschreven, ik kan niet anders zeggen. De rechtszaak en de gesprekken die ze daarvoor hadden met hun advocaat maar ook slachtofferhulp worden goed beschreven.

Het nawoord is geschreven door Wim, de vader van Anne. Zijn schrijfstijl is anders dan die van Hans, in het nawoord voel je ook het grote verdriet van een vader die zijn dochter kwijt is. Ik hoop dat de voorgestelde wijzigingen in de rechtspraak er zullen komen zodat voortijdig verlof van dit soort delinquenten in de toekomst voorkomen kan worden, dan is de gruwelijke moord op Anne Faber niet voor niets geweest.