Lezersrecensie
Terug naar de jaren zestig
In februari las ik het boek ‘Jij, ik en de zee’ van Sandy Taylor als zijnde een populair leesclubboek voor de challenge van die maand. Nog steeds ben ik ervan overtuigd dat de Nederlandse titel niet fraai is, de Engelse titel ‘The girls from See Saw lane’ is velen malen beter, de meisjes woonden namelijk in de straat met die leuke naam. Natuurlijk speelde de zee in het boek wel een rol, het speelt zich namelijk af in Brighton en dat ligt aan de kust, maar toch vind ik de Nederlandse titel niet zo. Maar goed nadat ik het boek uit had ging ik de auteur googlen en ontdekte ik dat ze na dit boek, dat ze nu deel 2 noemt, nog twee boeken heeft geschreven. Een boek gaat over het leven van Dottie na het overlijden van Mary en het andere boek gaat over het leven van haar moeder en wordt dus nu deel 1 genoemd.
Ik zag dat de beide Engelse boeken zeer vriendelijk geprijsd waren op Bol en omdat ik nog een bon met een leuke waarde heb liggen kon deze aankoop er makkelijk vanaf. Het verhaal van Dottie en Mary had ik erg mooi maar ook triest gevonden en ik was benieuwd hoe het leven van Dottie verder ging nadat ze Brighton achter zich had gelaten.
Er gebeurt veel in dit boek, maar aan de andere kant ook weer niet zoveel. Het is allereerst een heerlijke beschrijving van het toch wat ongecompliceerde leven dat men in die tijd had. Dottie woont op kamers bij een vrouw in noord London en deelt de voorzieningen en de woonkamer met een ander meisje, ze worden goede vriendinnen en hebben veel plezier met en aan elkaar.
Als Dottie naar Brighton terug gaat voor de doop van het kindje van haar zus ontmoet ze natuurlijk Ralph met zijn dochtertje en zijn vriendin, dit doet haar meer dan ze in eerste instantie wil toegeven.
Een onverwachte actie zet ieders leven op zijn kop, gaat dit goed komen of niet? Je gunt Dottie alle geluk van de wereld maar krijgt ze dat ook?
Ik zag dat de beide Engelse boeken zeer vriendelijk geprijsd waren op Bol en omdat ik nog een bon met een leuke waarde heb liggen kon deze aankoop er makkelijk vanaf. Het verhaal van Dottie en Mary had ik erg mooi maar ook triest gevonden en ik was benieuwd hoe het leven van Dottie verder ging nadat ze Brighton achter zich had gelaten.
Er gebeurt veel in dit boek, maar aan de andere kant ook weer niet zoveel. Het is allereerst een heerlijke beschrijving van het toch wat ongecompliceerde leven dat men in die tijd had. Dottie woont op kamers bij een vrouw in noord London en deelt de voorzieningen en de woonkamer met een ander meisje, ze worden goede vriendinnen en hebben veel plezier met en aan elkaar.
Als Dottie naar Brighton terug gaat voor de doop van het kindje van haar zus ontmoet ze natuurlijk Ralph met zijn dochtertje en zijn vriendin, dit doet haar meer dan ze in eerste instantie wil toegeven.
Een onverwachte actie zet ieders leven op zijn kop, gaat dit goed komen of niet? Je gunt Dottie alle geluk van de wereld maar krijgt ze dat ook?
2
Reageer op deze recensie