Lezersrecensie
Respect voor het werk van de brandweer!
Voorin het boek staat een korte introductie en dat hij er min of meer vanuit gaat dat je hem wel kent, hetzij via Qmusic hetzij via Instagram. Nu luister ik niet zo heel veel naar de radio, enkel als ik in de auto zit, en dan heb ik meestal geen Qmusic aan. Dus nee ik kende Tom nog niet voordat ik dit boek ging lezen. Maar dat is ook geen probleem want je leert de persoon Tom snel genoeg kennen.
Het boek is simpel opgedeeld in losse hoofdstukken die allemaal een uitruk beschrijven. Deze hoofdstukken lenen zich naar mijn idee ook prima als column in een krant of tijdschrift.
De titel van elk hoofdstuk geeft een korte omschrijving van de uitruk en eronder staat nog wat extra informatie over de uitruk. De schrijfstijl is zeer eenvoudig, soms zelfs meer spreektaal dan schrijftaal, daardoor wel voor een groot publiek makkelijk te lezen.
De ene uitruk maakte ook meer indruk op me dan de andere, maar dat is logisch. Er waren er twee die niet alleen op mij, maar dat lees je uit de hoofdstukken ook, op Tom zelf diepe indruk achterlieten. Hij beschrijft dan ook hoe er na zo’n uitruk dan een team op de kazerne klaar staat om erover na te praten, heel goed geregeld dus.
Wat mij uit het boek het meeste is bijgebleven is dat Tom altijd aan staat, ook als hij geen piketdienst heeft reageert hij op de meldingen en de meeste keren gaat hij dan ook mee op uitruk, ik vind het knap als je dit zo kunt doen want veel vrije tijd blijft er zo niet over.
Het boek is simpel opgedeeld in losse hoofdstukken die allemaal een uitruk beschrijven. Deze hoofdstukken lenen zich naar mijn idee ook prima als column in een krant of tijdschrift.
De titel van elk hoofdstuk geeft een korte omschrijving van de uitruk en eronder staat nog wat extra informatie over de uitruk. De schrijfstijl is zeer eenvoudig, soms zelfs meer spreektaal dan schrijftaal, daardoor wel voor een groot publiek makkelijk te lezen.
De ene uitruk maakte ook meer indruk op me dan de andere, maar dat is logisch. Er waren er twee die niet alleen op mij, maar dat lees je uit de hoofdstukken ook, op Tom zelf diepe indruk achterlieten. Hij beschrijft dan ook hoe er na zo’n uitruk dan een team op de kazerne klaar staat om erover na te praten, heel goed geregeld dus.
Wat mij uit het boek het meeste is bijgebleven is dat Tom altijd aan staat, ook als hij geen piketdienst heeft reageert hij op de meldingen en de meeste keren gaat hij dan ook mee op uitruk, ik vind het knap als je dit zo kunt doen want veel vrije tijd blijft er zo niet over.
1
Reageer op deze recensie