Twee moedige en krachtige vrouwen

Dit, geheel los te lezen, vervolg op het, eveneens prachtige, boek De verloren vader gaat, zoals de titel al aan aangeeft over twee moedige vrouwen. De ene vrouw, zuster Marie-Pierre, speelde als Sarah Hurst een grote rol in De verloren vader. De andere vrouw is Adelaide Anson-Gravetty, zij leert meteen in het eerste hoofdstuk haar achtergrond, waarvan zij het bestaan niet wist, kennen. Op haar 21e verjaardag krijgt zij een brief van een notaris waarin haar over haar erfenis wordt verteld. Deze erfenis krijgt zij van haar grootvader Sir George Hurst waarvan zij het bestaan niet wist. Nadat het haar duidelijk is hoe het zit reist ze eind 1937 af naar Frankrijk om kennis te maken met haar tante Sarah. Sarah is inmiddels moeder-overste in het klooster in Sainte-Croix waar zij als jong meisje in de eerste wereldoorlog heen ging om samen met Molly, haar dienstmeisje, gewonden te verplegen.

Na een paar dagen keert Adelaide weer terug naar haar leven in Groot-Brittannië en volgen we kort het leven van moeder-overste Marie-Pierre. Er komen gewonden bij het klooster aan en enkele kinderen die wees geworden zijn welke joods blijken te zijn en natuurlijk worden deze kinderen door de barmhartige zuster Marie-Pierre geholpen.

Een paar hoofdstukken verder zijn we ineens een paar jaar later in de tijd en volgen we Adeleide die inmiddels een aircraftswoman is geworden. Maar deze jonge vrouw heeft meer in haar mars wat ook gezien wordt door een van de officiers die ze moet chauffeuren. Ze wordt gerekruteerd voor speciaal werk en omdat ze tweetalig is opgevoed en dus vloeiend Frans spreekt moge het duidelijk zijn dat ze naar Frankrijk gestuurd zal gaan worden.

Ondertussen weet zuster Marie-Pierre niet alleen de joodse weeskinderen in veiligheid te brengen maar ook een neergestorte Engelse piloot van de RAF. Dit laatste komt ter ore van een majoor en hij ziet in Adelaide grote potentie voor een klus waar het klooster van zuster Marie-Pierre en rol in zal moeten spelen. Hier komen de levens van Adelaide en haar tante dus weer samen en het is duidelijk dat zuster Marie-Pierre verrast is haar nichtje weer te zien.

De beschrijvingen van hoe het Duitse leger wat domicilie heeft genomen in Sainte-Croix beschreven wordt is erg goed, ook hoe de andere nonnen en zuster Marie-Pierre levensecht worden neergezet is heel goed beschreven. Adelaide die van jonge vrouw een sterke vrouw wordt in haar korte tijd in Frankrijk is mooi neergezet. Het boek is op plaatsen ook gewoon spannend en gewoon levensecht zoals die oorlog destijds was.

De mooie epiloog maakt het boek helemaal af. Diney Costeloe heeft in mijn ogen hiermee weer een prachtige historische roman weten neer te zetten.