Chapeau!

Het mooie van schrijven is onder andere dat je in contact komt met mede-auteurs. Hierdoor wordt je aandacht soms gevestigd op een boek dat je anders misschien niet zou lezen. Zo las ik het boek 'Madame Bonheur' van Astrid Habraken.

Het eerste dat opvalt, is de prachtige vormgeving van het boek, verzorgd door Angela van Oefelen en Mark Nijenhuis. De elementen die een rol spelen, zijn subliem op de omslag verweven: de wijnrank waarvan de afbeelding subtiel doorloopt tot de achterzijde, de brief die vaag zichtbaar is, en natuurlijk de ooievaar: het symbool voor de liefde die centraal staat in het boek. Het gekozen lettertype is een mooie art-deco stijl, tot in detail doorgevoerd in de hoofdstuktitels en de bladzijdenummering. De schitterende vormgeving schept hoge verwachtingen, en die maakt Astrid zeker waar!

Het verhaal wordt post rem verteld. In het begin van het verhaal vindt receptioniste Claire het levenloze lichaam van Madame Bonheur in een kamer van hotel Les Aristocrats in Den Haag. De geliefde oude dame komt al tientallen jaren iedere zomer in dezelfde periode naar het hotel. Maar ze blijkt niet de persoon te zijn die ze leek te zijn. Claire start een intrigerende zoektocht die haar voert naar Parijs en de wijngaarden van Bordeaux.

Het verhaal is keurig verzorgd geschreven en Astrid bewijst dat er geen moord en doodslag nodig zijn om een boeiend verhaal te vertellen. De gebeurtenissen houden je op het puntje van je stoel en je wordt steeds nieuwsgieriger naar het verleden van de vrouw en haar geschiedenis. Ik betrapte mezelf erop dat ik tijdens het lezen af en toe stiekem spiekte waar het volgende hoofdstuk me zou brengen.
Het boek maakt sprongen door de tijd. We volgen Claire in het heden en Madame Bonheur onder haar echte naam in het verleden, met tijdsprongen door haar leven. Het is knap hoe Astrid de zoektocht van Claire heeft verweven met het verhaal, geholpen door herinneringen van familie en vrienden, brieven of dagboekfragmenten van de hoofdpersonen als tastbare getuigen uit het verleden.

Het boek schetst een prachtig tijdsbeeld van de late jaren vijftig, waarin de invloed van godsdienst nog groot is en een zwaar stempel drukt op de gebeurtenissen. De hoofdpersoon moet zich keer op keer over teleurstellingen heen zetten en de draad weer oppakken. Het is een tragisch verhaal, maar ook een verhaal vol liefde en ondanks de thematiek weet Astrid het toch luchtig te houden. Wat daarbij zeker helpt, is de zoektocht in het heden door de jeugdige Claire, die een ander licht laat schijnen op dezelfde locaties als waar Madame Bonheur verbleef.

Door haar beeldend vermogen laat Astrid je meeslenteren door de straten van Parijs, door de wijngaarden van Bordeaux en rond het dorpje Saint-Émilion. Het kan niet anders dan dat Astrid zelf een grote liefde heeft voor landen en culturen.
Astrid’s schrijfstijl is helder, duidelijk en tot in de puntjes verzorgd, wat helpt om dit verhaal zonder haperingen aan je over te brengen. Ik las het boek vrijwel in één ruk uit.

Een mooie kaft hoort voor mij zeker bij een boek, en in dit geval doet de presentatie veel voor de beleving. De eerste vijftig exemplaren werden overigens voorzien van een prachtige art print van meisjedevos.nl. Dit boek krijgt van mij 4.5 ster!