Een ingenieus opgebouwde psychiatrische thriller

De laatste tijd lees ik niet zo vaak een thriller. Dat komt omdat ik een paar jaar geleden een paar thrillers heb gelezen, en die misten in mijn ogen diepgang, geloofwaardigheid en spanning. Dat kan ik van Gevlinderd van Alexander Olbrechts niet zeggen.

Meteen werd ik het verhaal ingezogen. Als lezer zit je dicht op de huid, bijna onder de huid, van de hoofdpersoon Lys (Lydia), een gynaecologe. Ze is een prachtig complex, getraumatiseerd karakter, vol innerlijk conflict, passie, agressie, liefde en nog veel meer met elkaar strijdende gevoelens en emoties. Erg knap dat een mannelijke auteur een vrouwelijk personage zo rijk en geloofwaardig kan neerzetten.

Olbrechts heeft een heel eigen manier van dialogen schrijven. Op een natuurlijke manier worden gelijktijdig de gesprekken en de gedachten van de hoofdpersoon opgediend, waardoor je in haar hoofd zit, haar belevingswereld wordt jouw belevingswereld.

Met weinig woorden wordt heel veel gezegd. Een willekeurig voorbeeld: Waar ben ik? De gedachte trachtte te vechten tegen de synthetische drugsmoleculen die met de neurotransmitters in duel waren om de aanknopingsplaatsen in haar grijze massa. Ze kreeg eindelijk een beeld van haar omgeving. Mijn praktijk. Hij heeft me te grazen genomen in mijn praktijk.

Door het hele boek heerst een subtiele erotische spanning, die nergens pervers of vulgair wordt, en de expliciete seksscènes zijn vurig opwindend en functioneel voor het verhaal

Er worden een flink aantal menselijke probleem-thema’s op een vlijmscherpe manier verkend in deze roman. De spanning tussen de oude generatie van koloniale aristocratie en de jonge generatie van deze tijd. De verstrekkende impact van een groot verlies op jonge leeftijd. De zowel verlossende als verwoestende verslaving aan alcohol wordt bijna als een tweede hoofdpersoon neergezet. Het meedragen van een ondraaglijk geheim. Indrukwekkende is de schok wanneer de psycholoog van Lys tijdens een therapiesessie dit geheim opeens onverwacht benoemt.

Op de cover van het boek staat: Drama / Thriller. Ik vind het ook een echte psychologische, of zelfs psychiatrische roman. De hoofdpersoon is continue in gevecht met zichzelf en met anderen, en dit gevecht wordt steeds verder op de spits gedreven.

En met dit alles is steeds het dreigende mysterie verweven wie nou de dader is van de gruwelijke vlindermoorden. Een paar keer dacht ik te weten wie het was, maar dan werd duidelijk dat het deze persoon toch niet kon zijn. In de laatste hoofdstukken bekroop mij het gevoel: hoe gaat de schrijver hier in hemelsnaam nog een geloofwaardig einde aan maken? Hij gaat toch niet met een ‘out of the blue’ dader komen? Maar nee. Het einde is prachtig heftig, verrassend, en bevredigend. De volle vijf sterren voor deze ingenieus opgebouwde psychiatrische thriller.