Teleurstelling

Delen één en twee waren heel amusant, met sprankelende personages die van alles meemaakten, soms samenwerkten en soms elkaar tegenwerkten. Ik heb beide vier sterren gegeven.
Deel drie heeft ongeveer alles wat met fantasy fout kan gaan. Vanaf het moment dat het grote enge monster verschijnt (verschilt maar nauwelijks van Sauron) weet iedereen wat er gaat gebeuren: de wereld dreigt ten onder te gaan, de helden moeten op een queeste en aan het eind winnen ze. En dan moeten we nog bijna 650 blz. Dus krijgen we langdradige beschrijvingen en bespiegelingen, psychologie met de diepgang van een opgedroogde moddersloot, en ter afwisseling wat willekeurige en overbodige actie. Dat had ook in 200 blz. gekund.
Tot overmaat van ramp krijgt Schwab last van literaire neigingen.
Dus krijgen we hoofdstukken van één bladzijde.
We krijgen alinea's van één zin.
Onvolledige zinnen.
Want dat is literair.
En het lijkt diepzinnig.
Maar dat is het niet.
Schwab denkt van wel.
Irritant.
Bloedirritant.
Vergalt mijn leesplezier.
En Schwab gaat ellenlang zo door.
Vele keren.
Opgeleukt met pareltjes.
Zoals.
"Was het echt?
Ben ik echt?"

Eén ster, want uiteindelijk verloor ik mijn belangstelling naar het ongetwijfeld episch bedoelde eindgevecht. Wel wilde ik weten hoe het met de hoofdpersonen afliep. Bent u net als ik, lees de eerste 100 of 150 blz. Vervolg op blz. 603. Dan weet u alles wat u nodig heeft over de afloop van deze trilogie.
Om de karakters heb ik overwogen twee sterren te geven, maar Schwab heeft in dit deel haar uiterste best gedaan om hen hun glans te ontnemen, dus wordt het één ster.