Meer dan 6,0 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Flonkerend ...

Frans van der Eem 28 februari 2022
Marceline de Waard publiceerde in februari 2017 haar eerste verhaal. Zij kan dus terugkijken op haar eerste schrijflustrum en wel met trots. Want al in dat eerste verhaal, achteraf gezien het begin van haar fameuze serie "Zondagverhalen", was duidelijk dat zij een rasechte verhalenvertelster is. Sindsdien schreef ze naast vele verhalen ook twee romans: "Thuisreis" en nu dan "Terugkeer".

Alles op rij zettende, wat ik al doe sinds ik Marceline ken (zomer 2017), zie je een mooie ontwikkeling van de schrijfster Marceline de Waard. Was zij aanvankelijk nog zichtbaar beïnvloed door schrijfsters als Maeve Binchy en Fay Weldon, al snel kregen haar verhalen een specifieke vorm, geschreven in een steeds herkenbaarder wordende eigen stijl. Waarbij Marceline steevast kiest voor een setting waar haar hart ligt: de Britse (Keltische) eilanden.

"Terugkeer" (een novelle) is daarvan een mooi voorbeeld. Dough, de erfgenaam van een eiland (dat kan!) keert terug naar zijn geboortegrond, de Hebridensmaragd. Zeg maar, zijn "roots". Maar "roots hebben" is heel wat anders dan geworteld zijn. Waar Dough al snel achter komt; de eilanders staan uiterst wantrouwend tegenover zijn plannen met het eiland. Maar gelukkig is daar Jane, aanvankelijk ook een buitenstaander, die al eerder geduldig het - nog steeds wat wankele - vertrouwen van de eilanders heeft gewonnen. Na de nodige strubbelingen gaan Dough en Jane samen de strijd aan ...

Van "Terugkeer" spat het plezier in het vertellen van verhalen af. Marceline doet dat met veel "show (don't tell)", waarbij de setting van het afgelegen eiland met zijn stugge bewoners een eigen rol speelt. Vooral dat laatste spreekt mij aan; "setting" wordt vaak verward met "omgeving" en voor je het weet moet je je als lezer door ellenlange beschrijvingen heen worstelen. Ik haak dan al snel af, maar Marceline doet dat veel beter. De Hebridensmaragd leeft en schittert. De achtergrond van de hoofdpersonen verwoordt ze minder levendig. Maar storend is dat niet echt, door de vaart van het actuele verhaal;

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Frans van der Eem

Gesponsord

Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?

Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.

Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.

Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.

Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.

Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!

Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!

Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.

Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft

In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.

De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.

Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.

Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.

Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.

De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!

De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?

Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.

Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.

Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu

Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?

Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.

Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur