De zee geeft, de zee neemt in een queeste naar identiteit.

Ik weet niet wat bijzonderder is: Het boek zelf of hoe ik het op het spoor gekomen ben? Laat ik met het laatste beginnen. Op de hogeshool waar ik werkte gaf ik les in het Engels aan uitwisselstudenten van het “ Erasmusprogramma” . Met een van de Italiaanse studenten kwam het gesprek op literatuur en zij noemde dit boek en beval het mij van harte aan.
Als je houdt van bijzondere boeken is dit een echte aanrader. Een aantal mensen: een wetenschapper, een priester, een schilder, een meisje dat moet genezen van een ziekte( angst voor het leven?) een overspelige vrouw zijn allen bij elkaar in herberg aan zee. De herberg lijkt gerund te worden door kinderen.
De pater schrijft gebeden( voor de zee) , de schilder probeert de zee op verschillende momenten vast te leggen op een schilderij . Het angstige meisje zoekt genezing door de zee en de wetenschapper tracht zijn “ encyclopedie van limitien te schrijven waar hij ook de limieten van de zee tracht te doorgronden.zoals het moment waarop de uitlopers van de branding verdwijnen
Kortom de zee geeft iedereen wat hij zoekt. Echter dat is niet het enige

Het verhaal wordt in boek 2 abrupt onderbroken door een spannend hoofdstuk over een vlot met schipbreukelingen. Dit heeft veel suspense

In het derde en laatste boek worden sommige sluiers opgelicht en krijgen de personages uit deel 1 van een achtergrond voorzien. Dan zie je plots een soort van identiteit en dat is misschien wel de kern van het boek. De zee helpt deze mensen hun identiteit te vinden.Ook wordt onthuld wie de bewoner is van de mysterieuze kamer zeven. Het slotbeeld in het boek wil ik niet prijsgeven maar ik vond het prachtig

De stijl is heel bijzonder. Soms denk je dat je poezie leest, ook is de stijl soms humoristisch. Soms lijkt het alsof je een sprookje leest. Een unieke leeservaring.