Tussen droom en daad

Zoals Elsschot al schreef: “ Tussen droom en daad staan de wet en praktische bezwaren en ook weemoedigheid die niemand kan verklaren” dit geldt ook zeker voor de hoofdfiguur uit de roman” Ten Zuiden van de Grens “van Haruki Murakami. Het is een liefdesverhaal vanuit een heel herkenbaar gegeven. Wie heeft zich niet eens afgevraagd hoe het met zijn eerste liefde zou zijn? De hoofdfiguur krijgt de gelegenheid dat te ondervinden doordat hij haar tegen het lijf loopt. De hoofdfiguur is intussen nachtclubeigenaar gehuwd en vader van 2 kinderen. Bovendien gelieerd aan een schoonvader die er een uiterst merkwaardige zakenmoraal op na houdt. Tegen die achtergrond ontmoet hij zijn ouwe liefde weer.Al worden de stereotypen niet geschuwd de hoofdfiguur (alsook zijn jeugdliefde) zijn enig kind en de hoofdfiguur wordt gekarakteriseerd als egocentrisch.,
Hij flikt het weer
Murakami zou Murakami niet zijn als hij de “ stereotypering niet zou nuanceren schitterend het dilemma van het enig kind te verwoorden op de vraag hoe dat is wordt geantwoord : “ De persoon die ik nu ben heeft nooit broers of zussen gehad en als ik ze wel had gehad dan zou ik nu een ander persoon zijn dan wie ik nu ben en daarom is het eigenlijk strijdig met de logica dat de persoon die ik nu ben nadenkt over eventuele broers en zussen.”

Tijdens het lezen betrapte ik mij op de gedachte: “ Hij flikt het weer” !! .Ondanks mijn voornemens kritisch te lezen word ik als een stuk drijvend hout meegevoerd door het fantastische verhaal, de taal en de vertelkunst van Murakami

Onderweg verloren
Deze roman gaat ook over verlies. Verlies van dromen en idealen. Zo zegt de vrouw van de hoofdfiguur: “Ik had vroeger ook dromen en verwachtingen. Maar ergens onderweg ben ik ze kwijtgeraakt. Al voor ik jou ontmoette, hoor. Ik heb ze doodgemaakt. Ik heb ze uit eigen wil doodgemaakt en weggegooid, als een inwendig orgaan dat je niet meer nodig hebt. Ik weet niet of ik daar goed aan heb gedaan. Maar ik kon op dat moment niet anders. Soms droom ik ervan. Keer op keer dezelfde droom. Dan droom ik dat iemand naar me toe komt met iets in zijn handen en tegen me zegt: “Mevrouw, u bent iets vergeten

Het zijn dit soort prachtige zinnen en passages verwoord in de schitterende taal in de onmiskenbare Murakamistijl die mij ook dit keer weer de pet af doen nemen voor deze schrijver en dit boek.