Subtiele thriller rond medische blunder

Zo nu en dan krijgt een criticus een stuip als-ie weer eens wordt opgezadeld met een waardeloos boek. Wat kwaliteit betreft dan, geen boek is immers gratis, zelfs een flutroman niet. Het is dan ook een feest als er een toppertje op tafel ligt ter recensie.
Dat was ook het oordeel van de jury van de Gouden Strop 2010. Met zijn vorige boek (Stilzwijgen) sleepte Andriesse nog een nominatie voor deze prijs als beste misdaadroman van 2009 in de wacht. Dit jaar ontbrak de auteur op de voordracht of lag De handen van Kalman Teller niet op tijd in de winkel? Maar er was meer dan voldoende dat teleurstelde bij de 87 inzendingen. De stapel met recensie-exemplaren is ook steeds hoger, ik weet het soms even niet.
Zelf verorberde ik de laatste vijf jaar wat minder Nederlandse misdaad. Uit het hoge noorden van Europa kwam zoveel, dat de tijd ontbrak om meer te lezen dan de echte ‘moetjes’ – Appel, Vis, Ross, Toes, Den Tex - die ik eenvoudigweg moest bijhouden. Gelukkig is er nu behoefte aan een kritische blik op Gauke Andriesses De handen van Kalman Teller. Het is een regelrechte aanrader, dit literaire hoogstandje waarin het in eerste instantie lijkt te gaan om het eenvoudige verslag van de gebeurtenissen die volgen op wat een rechtszaak betreft rond een medische blunder.
‘Blunder’ is het juiste woord, maar werkelijk alles en iedereen – het OM, advocaten en rechters, degenen die het in het ziekenhuis voor het zeggen hebben, de farmaceutische industrie, de politie en de bikkelharde wereld van de criminaliteit lijken wel samen te spannen om Mira Roes en haar man Frederik die slechts hun recht willen halen, af te bluffen. Zelfs een gehaaide privédetective die zij dankzij de hulp van het titelpersonage als steunpilaar in de schoot geworpen krijgen, lijkt hen niet te kunnen helpen. Maar Jager Havix, zoals deze Amsterdamse P.I heet, weet toch nog iets voor hen uit het vuur te slepen.
De handen van Kalman Teller is een meeslepend misdaadverhaal, telt alleen maar kleurrijke personages en trefzekere dialogen en heeft een plot dat doet smullen. Zijn uitgever meent dat de auteur na ieder boek beter wordt. Nu ken ik die eerdere drie titels (nog) niet, maar als de kwaliteit maar in de buurt komt van de nieuwste, ben ik als recensent tevreden. En dat is een understatement.