Weer hoge kwaliteit van Adler-Olsen

"Het Deense antwoord op Stieg Larsson" is hij al genoemd in kritieken op zijn misdaadromans die onveranderlijk lof bevatten. Dat het derde deel in Jussi Adler-Olsens zogeheten serie Q-boeken bekroond is met de belangrijkste thrillerprijs van Scandinavië, mag dan ook geen verbazing wekken. Het winnen van die Glazen Sleutel zou heel best niet de enige onderscheiding kunnen blijven. Immers, de vertaling in het Nederlands van het tweede deel uit de Q-reeks heeft inmiddels een nominatie gekregen voor de titel Crimezone Beste Thriller 2010, categorie 'Buitenlandse fictie'. Zo'n tienduizend liefhebbers van crime die Crimezone.nl raadplegen, kozen De fazantenmoordenaars als een van hun zes favorieten.

De hoge kwaliteit van zijn misdaadwerk weet Adler-Olsen in De noodkreet in de fles moeiteloos te herhalen. Misschien is het wel de meest complexe misdaadroman over brigadier Carl Mørck en zijn team die hij tot op heden heeft gecomponeerd. Maar dat ingewikkelde is wel zo aantrekkelijk aan zijn crime.
En gelukkig beleeft Adler-Olsen ook zelf plezier aan zijn boeken, in tegenstelling tot Larsson met wie hij overigens ten onrechte wordt vergeleken. Hun boeken hebben weliswaar gemeen dat het thrillers zijn, maar bij Adler-Olsen gaat het om 'politieromans', terwijl Larssons boeken een onderzoeksjournalist en een briljante vrouwelijke hacker als hoofdpersonage hebben. Misschien dat de gecompliceerdheid een overeenkomst is, maar dat is bepaald niet uniek.

"Cold case" is de omschrijving van de zaak waarmee De noodkreet in de fles aanvangt. Het is ook de bron voor de titel. Een fles die meer dan tien jaar terug al is aangespoeld in Schotland en waar jarenlang geen blik op is geslagen, maakt dat Mørck c.s. belast worden met het onderzoek in een dubbele ontvoering van lang geleden. Terwijl het onderzoek moeizaam voortschrijdt, komt de lezer te weten dat de dader nog altijd actief is. Tegelijk wordt het Kopenhaagse politieteam belast met een nieuwe ontwikkeling in een reeks brandstichtingen bij bedrijven waarmee het door de economische crisis niet zo best ging. Mørck, zijn assistent (Hafez-el) Assad en Rose/Yrsa krijgen het flink voor hun kiezen voor ze een stap verder komen. Vooral de eerste zaak neemt een dramatische wending en bezorgt hen veel hoofdbrekens.

De noodkreet in de fles kent prachtige wendingen in de plot. De personages bij Adler-Olsen zijn levensecht, de auteur besteedt aandacht aan hun privésores, de dialogen zijn niet van realiteit gespeend en een politieonderzoek zou heel best kunnen verlopen als de schrijver hier schetst. Zoals andere recensenten al eens optekenden: "Dit smaakt naar (veel, FM) meer".