De terugkeer van Mia ... meer dan een thriller.

Ik had uit mijn stapel nog te lezen boeken ‘Ik reis alleen’ van Bjork gekozen en precies dan liet uitgeverij Luitingh-Sijthoff mij weten dat ik een boek gewonnen had van Samuel Bjork, gesigneerd door de auteur. Toen ik het na een paar dagen uit de verpakking haalde, wist ik meteen dat ‘Ik reis alleen’ terug op de stapel zou belanden.
Opvallend zijn de gelijkenissen tussen de covers van zijn boeken. (tot nog toe zijn er vier boeken) Het gaat om een reeks waarin o.m. Mia Kruger de lakens uitdeelt. Gelukkig ook als stand alone te lezen.
Mia Kruger is terug op het Noorse eiland Hitra nadat ze haar taken bij de politie had neergelegd. Op het eiland, eens haar thuis, wil ze haar huis opruimen.
Plots staat er een jong meisje voor haar deur met een bijzondere wens. Er is namelijk drie jaren geleden een jongen op het eiland verdwenen en het meisje vraagt zonder schroom of Mia hem kan terugvinden.
Dan wordt er op het eiland het lijk van een tiener aangetroffen met de naam van diezelfde jongen in het bloed geschreven.
In Oslo krijgt Holger Munch, de gewezen partner van Mia, een telefoontje met het verzoek terug samen te werken met het team, dus ook met Mia Kruger. Vandaar de titel van dit boek. Samenwerken met Holger Munch is niet voor de hand liggend voor Mia die nog steeds worstelt met traumatische ervaringen die in de vorige boeken uit de reeks beschreven worden - en dat is maar een vermoeden, want niet gelezen.
Lukt de samenwerking tussen hen? Komen beide inspecteurs op kruissnelheid om klaarheid te brengen in deze misdaden?

Je kan er niet onderuit. Samuel Bjork heeft zijn sporen in thrillerland meer dan verdiend, getuige de enorme hoeveelheid verkochte boeken in het Nederlandse taalgebied alleen al.
Wie ben ik dan om de lezer van deze poging tot recensie met kritische vragen om de oren te slaan. En toch …
Ik had enige moeite met de schrijfstijl van Bjork. Regelmatig worden zijn teksten doorspekt met zeer korte zinnen, eerder gedachten van het personage. Op pagina 24:
Als Munch niet had gelogen, zou ze nu in de bak hebben gezeten.
Zelfverdediging.
Moord.
Ze had hem vermoord.
Vanaf toen bergafwaarts.
Duisternis.
Dagen en nachten die ze zich niet kon herinneren. (…)
Dit is persoonlijk, maar daar word ik niet echt blij van, te meer daar je regelmatig op dit soort schrijfsels wordt getrakteerd.
Wat wel opvalt is de prachtige manier waarop de auteur de setting van dit waarschijnlijk bloedmooie Noorse eiland beschrijft. Dit voelt aan alsof je er zelf gedropt wordt en partner wordt in het oplossen van de moordzaak en de missing case.
Nochtans is het geen boek, althans niet in mijn ervaring, dat je zomaar tussendoor kan lezen. De auteur is een thrillerbeest met een vlotte pen, zoveel is duidelijk, maar levert hier een boek af dat de nodige inspanning van de lezer vraagt. Dit is geen ‘strandboek’ dat je leest terwijl je regelmatig geniet van enige strandtaferelen.  Bij de zaak blijven is het devies.
Hoe dan ook, dit boek is ondertussen beland op diezelfde stapel ‘nog te lezen boeken’. D’r zit nog zoveel meer in deze thriller om te ontdekken, een tweede lezing komt eraan.