Heb het opgegeven

Met veel interesse het nieuwe boek van Salman Rushdie ‘Victorie stad’ begonnen, al was het maar uit sympathie en steun aan de schrijver die zoveel onrecht is aangedaan.
Het is een epos, een soort ‘sprookje’, vind ik. Zijn taal is om van te snoepen. D’r staan zinnen in die je uit puur genot tweemaal leest en daar doe ik het voor.
Maar ... dit boek is doorweven van namen als ‘Jayaparajaya, Vidyasagar, Mehrangarth, Udayagiri, Yuktasri, Mahabharata, Chandragutti ... enz. En precies die namen - ik wist op een bepaald moment niet meer wie wie was! - hebben mij doen stoppen op pagina 127. Ik realiseer me dat dit niet echt een recensie is, maar ik wil het je toch meegeven.Spijtig dat het zo afliep, maar misschien neem ik in de toekomst nog eens de draad op. Ik geef toch 4 sterren omdat zijn taal van een buitenaardse schoonheid is.