De kunst van het loslaten: een psychologische roman

Freek van Apeldoorn heeft een manier van schrijven ontwikkeld die je als lezer onmiddellijk in zijn verhaal doet belanden. In zijn derde roman leren we een Johan van Bruggen kennen die onderhevig blijkt te zijn aan depressies en wanhopig op zoek is naar opvulling of verandering in zijn leven. Dit om zijn gemis aan zijn overleden vrouw Hannah te compenseren. Het blijkt een proces dat moeilijk valt uit te leggen aan zijn vrienden die hij daardoor steeds meer begint te mijden. Daarom besluit hij om zijn weemoed te verdrijven door een reis te gaan maken door Laos. Teruggeworpen op zichzelf belandt hij via Bangkok in het Thaise Nong Khai waar hij een onderkomen weet te vinden in een guesthouse aan de rivier de Mekong. Van daaruit begint hij te schrijven aan zijn overleden vrouw Hannah. Via deze verslagen volgen wij zijn reis door Laos. Op deze manier weet Freek van Apeldoorn goed inzichtelijk te maken hoe het is om als oudere backpacker tussen de vele jongeren te reizen. In zijn gemoedsonrust weet hij zich te handhaven maar is het de vraag of hij die onrust zal kwijtraken. Op een fraaie manier weet hij te beschrijven hoe hij worstelt met zijn gemis van Hannah ondanks de ontmoetingen die hij heeft met medereizigers. Maar ook geeft hij mooie beschrijvingen van zijn omgeving: de natuur, de bevolking, zijn dagelijkse maaltijden en de fraaie tempels die hij onderweg tegenkomt. De vraag is dus of hij zich weet te hervinden door middel van deze reis en of uiteindelijk deze reis een oplossing biedt voor zijn eenzaamheid en depressies. Dit levert een mooi vlot geschreven en toch wel spannend reisverslag op die tot de laatste bladzijde blijft boeien.
Lezen dus!