Wachten op een sensationeel slot

Het was negen maanden ongeduldig wachten, voordat het tweede deel in Megan Shepherds serie The cage verscheen. Deze sciencefiction young adult-serie opent nieuwe deuren voor het genre door romantiek naar een bovenaards niveau te tillen. Fans van The cage wacht in april een ultieme beleving, want Shepherd bezoekt YALFest! Voordat dat zover is komt het derde deel in de serie nog uit. De jacht vertelt de belevenissen verder van Cora, Lucky, Leon, Mali, Nok en Rolf en hun poging om terug naar Aarde te keren.  

Shepherd weet de situatie in De jacht zo te schetsen, dat je als lezer meteen weer opgaat in de verhaallijn. Het boek is een direct vervolg op The cage en bevat daardoor weinig herhaling. Wederom wordt het verhaal uit verschillende perspectieven verteld, hoewel voor het hoofdperspectief in het verhaal ook in dit boek voor Cora gekozen wordt. De ontvoerde jongeren zijn na de ontsnappingspoging in verschillende leefklimaten geplaatst. In het geheim traint Cora met de Verwante Cassian om de Vuurproef te kunnen ondergaan en daarmee de gelijkstelling van de mensheid met de andere aliëns te bewerkstelligen. Cora is het echter zat om alles volgens Cassians regels te doen en bedenkt een ander plan.  

De jacht is een typisch tweede deel dat toewerkt naar het slot in deel drie. Dat maakt dat het boek lichtelijk voorspelbaar is. Natuurlijk gaan de plannen van Cora op zekere hoogte mis en komt alles redelijk op zijn pootjes terecht wanneer elk lid van de groep zich gaat inzetten voor het einddoel. Door de vlotte schrijfstijl van Shepherd verveelt het verhaal echter niet. Shepherd heeft de driehoeksverhouding die ze in The cage schetste gelukkig losgelaten, waardoor de nadruk van het verhaal ditmaal echt op de mind games ligt. Dat is het meest interessante element aan het boek: hoe Cora haar telekinetische krachten ontwikkeld en gaat gebruiken, terwijl ze tegelijkertijd een plan ontwikkeld om de Vuurproef te winnen. De sluipende spanning die de auteur zo creëert zorgt ervoor dat de hoofdstukken snel te lezen zijn.    

Het grootste element dat mist in De jacht is de diepgang. De nieuwe informatie in het boek over de wereld van de Verwanten en Mosca is beperkt, terwijl dit juist een goede toevoeging aan het boek zou zijn geweest. Ook is er nog steeds weinig informatie gegeven over de andere twee buitenaardse intelligente wezens. Shepherd had hiermee veel meer uit het boek kunnen halen. Daarnaast zitten er een aantal slordigheidsfouten van de schrijver in het boek. Zo wisselt ze in een hoofdstuk dat verteld wordt vanuit Cora opeens naar het perspectief van Lucky.  

Ronduit het beste stuk uit het boek is het slot, waar het verhaal opeens in sneltreinvaart gaat. De sluipende spanning verandert in concrete gebeurtenissen. Shockerende gegevens en actie volgen elkaar snel op. Ook worden er eindelijk nieuwe elementen gepresenteerd, waaruit blijkt dat Shepherd nog veel meer voor haar lezers in petto heeft. Uiteindelijk zorgt het voor een cliffhanger, waardoor de verschijningsdatum in 2017 opeens wel heel ver weg is.  

De jacht is een typisch tweede deel waarin er vooral een tijdsoverbrugging en leerperiode plaatsvindt. Er had meer nieuwe informatie in het boek mogen zitten, want de aandacht van de lezer wordt nu door maar heel weinig elementen vastgehouden. Dat maakt het boek niet erg bijzonder, uitgezonderd het einde. Een vermakelijk tweede deel, dat een sensationeel slot belooft.