Tranen voor 4000 jaar oude helden

Met Een lied voor Achilles, dat in 2012 verscheen bij uitgeverij Meulenhoff, won Madeline Miller The Orange Prize, een prijs voor literatuur geschreven door vrouwen. De roman bevat een hervertelling van de mythe van Achilles. Door de ogen van Patroclus wordt de mythische strijd om Troje opnieuw beschreven en wordt de lezer geconfronteerd met nieuwe visies op het bekende verhaal. Miller weet Homerus eer aan te doen door een even sterk werk neer te zetten. Een lied voor Achilles is een boek om voor altijd te herinneren.

Miller vertelt het bekende verhaal door de ogen van Patroclus. De lezer ontmoet hem in zijn jeugd, ziet hem opgroeien, trauma’s oplopen en uiteindelijk Achilles ontmoeten. De ontwikkeling van de band tussen de twee helden en het lot waarmee ze al op jonge leeftijd bekend zijn, vormen de basis van het verhaal. De keuzes die ze maken om bij elkaar te kunnen blijven, het uitstellen van het onvermijdelijke voor de liefde – het zijn herkenbare elementen die zo levendig zijn beschreven dat ondanks het feit dat je weet hoe het gaat aflopen en dat je weet dat je als lezer niet te veel mee moet voelen, je desondanks verbonden raakt met het lot van de twee starcrossed lovers en samen met hen de dood in de ogen kijkt.

De schrijfstijl van Miller is levendig en hypnotiserend, zodra je aan het boek begint kun je het niet meer wegleggen. Hoewel het verhaal bekend is, is het onder andere aan de schrijfstijl van Miller te danken dat de vertelling uniek is. De schrijfster laat de lezer zijn ogen openen door andere kanten van het originele verhaal te laten zien waardoor je uiteindelijk tranen laat voor personen die al zeker 4000 jaar oud zijn. Achilles, Patroclus, Odysseus, Helena en alle andere bekende namen komen werkelijk tot leven op een wijze die je niet voor mogelijk houdt. Miller geeft nieuwe inzichten in de karakters van personages waar we eigenlijk weinig van weten. Het verhaal wordt nooit te langdradig, onrealistisch of te zoet. Uiteindelijk past elk bekend gegeven prachtig bij elkaar in deze hervertelling.

Madeline Miller toont met Een lied voor Achilles niet alleen begrip voor de cultuur en de legendes van een tijd ver voor de onze, ook laat ze zien dat die niet zo anders hoeft te zijn. De ontwikkeling van de liefde tussen Patroclus en Achilles wordt zo natuurlijk beschreven dat je bijna zelf verliefd wordt op beide personages. Herkenbare thema’s zoals een moeder die tegen de relatie is, een cultuur die de liefde tussen twee mannen niet honderd procent erkent en een partner die als minder dan de ander wordt gezien, bewijzen dat verhalen uit de Griekse mythologie ons nog steeds veel kunnen leren.

Miller heeft in woorden weten te vatten dat wat niet in woorden te vatten is. Dit emotionele meesterwerk is een bekend verhaal dat je in deze setting opnieuw en opnieuw zult willen herlezen. Dat het herkenbare thema's voortbrengt, zich in een ver verleden afspeelt of het verhaal niet bij je bekend is, zal niet uitmaken. Vanaf de eerste woorden in het boek grijpt het verhaal je aan, om je nooit meer los te laten. Want zelfs nadat het boek uit is, blijf je erover denken. Het verhaal blijft malen. Een lied voor Achilles is een boek om nooit meer te vergeten.