Lezersrecensie
DE STAD VAN MIJN DROMEN
DE STAD VAN MIJN DROMEN
Bij het lezen van ‘Het Geloof van mijn Vader’ droomde ik over Den Helder, de stad die tussen 1940 en 1945 het vaakst werd gebombardeerd. Corien van Zweden schrijft in haar boek op aangrijpende wijze over het werk van haar grootvader Jaap, die een ernstvuurwerker was op de rijkswerf ‘Willemsoord’, en over zijn onwankelbare geloof. Toen Jaap in 1943 werd gearresteerd, nam hij eerst voldoende tijd om zijn bord leeg te eten, uit de Bijbel te lezen en een dankgebed uit te spreken. ‘Heren, ik ben klaar om met u mee te gaan,’ zei hij. Zijn zoon Kees vond de hoge zeedijk het enige goede aan Den Helder, de stad die 'met krantenpapier was dichtgeplakt, maar waar het desondanks tochtte.’ In de vroege ochtend van 10 mei 1940 keek hij onbevangen naar het spektakel van de eerste luchtaanval. Na de oorlog brak dit hem hevig op. Angstdromen, migraine en twijfel aan het geloof maakten zijn leven onrustig, zoals hij in zijn duizenden pagina’s tellende dagboek heeft beschreven. Oek de Jong zegt in zijn boek ‘Zwarte Schuur’ dat het nog drie generaties duurt voordat een oorlog echt voorbij is. Bewijst kleindochter Corien van Zweden deze stelling? Ook zij kreeg last van migraine. En ondanks haar theologiestudie nam ze afstand van het geloof. Of, bij het lezen van de laatste zin uit haar boek, toch niet? Ik droomde niet alleen over Den Helder, maar herkende er zoveel in, dat ik ‘Het Geloof van mijn Vader’ van de eerste tot de laatste letter heb verslonden. Gelukkig staan er in het boek enkele foto’s van de hoofdpersonen en een overzichtelijke stamboom. Een duidelijke bronvermelding maakt het boek compleet. Een aanrader voor wie geïnteresseerd is in familiegeschiedenissen uit oorlogstijd en de langdurige traumatische gevolgen.
Bij het lezen van ‘Het Geloof van mijn Vader’ droomde ik over Den Helder, de stad die tussen 1940 en 1945 het vaakst werd gebombardeerd. Corien van Zweden schrijft in haar boek op aangrijpende wijze over het werk van haar grootvader Jaap, die een ernstvuurwerker was op de rijkswerf ‘Willemsoord’, en over zijn onwankelbare geloof. Toen Jaap in 1943 werd gearresteerd, nam hij eerst voldoende tijd om zijn bord leeg te eten, uit de Bijbel te lezen en een dankgebed uit te spreken. ‘Heren, ik ben klaar om met u mee te gaan,’ zei hij. Zijn zoon Kees vond de hoge zeedijk het enige goede aan Den Helder, de stad die 'met krantenpapier was dichtgeplakt, maar waar het desondanks tochtte.’ In de vroege ochtend van 10 mei 1940 keek hij onbevangen naar het spektakel van de eerste luchtaanval. Na de oorlog brak dit hem hevig op. Angstdromen, migraine en twijfel aan het geloof maakten zijn leven onrustig, zoals hij in zijn duizenden pagina’s tellende dagboek heeft beschreven. Oek de Jong zegt in zijn boek ‘Zwarte Schuur’ dat het nog drie generaties duurt voordat een oorlog echt voorbij is. Bewijst kleindochter Corien van Zweden deze stelling? Ook zij kreeg last van migraine. En ondanks haar theologiestudie nam ze afstand van het geloof. Of, bij het lezen van de laatste zin uit haar boek, toch niet? Ik droomde niet alleen over Den Helder, maar herkende er zoveel in, dat ik ‘Het Geloof van mijn Vader’ van de eerste tot de laatste letter heb verslonden. Gelukkig staan er in het boek enkele foto’s van de hoofdpersonen en een overzichtelijke stamboom. Een duidelijke bronvermelding maakt het boek compleet. Een aanrader voor wie geïnteresseerd is in familiegeschiedenissen uit oorlogstijd en de langdurige traumatische gevolgen.
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Frits
Gesponsord
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
