De bananenlezers

Dit is het debuut van bekroond documentairemaker Marlies Smeenge.

In De Gelderlander kun je een interview lezen met Marlies Smeenge. Daarin verteld zij dat ze in Antwerpen een studie heeft gevolgd. Veel dingen die Loekie mee heeft gemaakt, beleefde Marlies zelf. Het boek is autobiografisch geschreven. Hierdoor krijgt het boek en de gebeurtenissen voor mij meer betekenis.

Loekie is Nederlands, dakloos en staat op het punt om aan een nieuw leven en een droomopleiding te beginnen. De opleiding die bestaat uit elf studenten, ook wel de elf uitverkorenen. Het is de studie Toonkunst op de Belgische toneelschool. Ze is op zoek naar een woonplek en komt zo uit bij woongroep de Kijkdoos. Maar de Belgische taal zorgt voor de nodige verwarring bij Loekie. Loekie brengt chaos met zich mee op de opleiding en in de woongroep. Ze moet er alles aan doen om toegelaten te worden voor het tweede jaar. Maar lukt haar dat met haar Hollandse nuchterheid?

“ɴɪᴇᴍᴀɴᴅ ᴀɴᴅᴇʀꜱ ʟɪᴊᴋᴛ ʜᴇᴛ ʀᴀᴀʀ ᴛᴇ ᴠɪɴᴅᴇɴ ᴅᴀᴛ ɪᴋ ᴍᴇᴛ ᴇᴇɴ ɢᴇᴢᴇʟꜱᴄʜᴀᴘꜱᴠɪꜱ ᴡᴏʀᴅᴛ ᴠᴇʀɢᴇʟᴇᴋᴇɴ.”

Vlaams is geen Nederlands met een leuk accent, daar komt de hoofdpersoon nu achter. Maar dit zorgt voor hilarische momenten in het verhaal. Doordat het verhaal vanuit ik-perspectief geschreven is, leef je mee met de Hollandse nuchtere Loekie. Je kunt het verhaal helemaal voor je zien. Er worden goede vergelijkingen gemaakt en de situaties zijn duidelijk geschetst. De overgang tussen de hoofdstukken vond ik als lezer niet altijd soepel, de tijdsprong was niet altijd duidelijk. Het is een heerlijk humoristisch, nuchter en origineel boek.

Dit boek is een avontuur over spraakverwarring.

3.5★