Feelgood met een Frans en Siciliaans tintje

Dit is het derde deel in de Dromen-serie en het eerste deel dat ik heb gelezen. Het is volgens mij goed te lezen zonder de eerdere delen te kennen. Het verhaal kwam bij mij maar moeizaam opgang en ik had veel moeite om erin te komen. Dit had voor een groot gedeelte te maken met hoe Milou in het leven stond, met elke keer een andere man. Dan denkt ze verliefd te zijn en is ze in mijn ogen heel erg impulsief en naïef om zomaar naar Sicilië te gaan. Het stemmetje van Jamilla in haar hoofd vond ik dan wel geweldig, want die wist gewoon wat goed voor haar was. Dario was een man die goed kon luisteren en wat was ik blij met zijn personage in het verhaal, want dat zorgde ervoor dat ik toch door bleef lezen. Waar zou hij nu weer opduiken en hoe helpt hij Milou dan weer speelde dan door mijn hoofd. Het einde had ik dan eigenlijk ook wel verwacht en paste wel bij dit verhaal. Ik vond het ook wel voorspelbaar met Matteo, een Italiaan die op Sicilië woont en dan bij de maffia is. Aan hoe hij Milou en de hoteleigenaren behandelde en de hoteleigenaren Milou dan weer kon je al veel afleiden. Al met al was ik blij met hoe Milou bijdraaide op het eind en ze een belangrijk inzicht opdeed in het verschil tussen verliefdheid en liefde. Dankzij dit inzicht en helemaal vanwege Dario krijgt dit tussendoortje van mij ⭐️⭐️⭐️