Lezersrecensie
Een boek met mooie thema’s over vriendschap en rouw
Het boek trok mijn aandacht door de cover en de beschrijving en ik ben blij dat ik het mocht lezen.
Nadat ik het uitgelezen had, moest ik het echt even op me in laten werken voordat ik deze recensie kon schrijven.
De hoofdpersoon in dit verhaal is Mabel. Ik moest best wel even aan haar wennen, want eigenlijk wil ze niets en lijkt het wel of ze geen eigen mening meer heeft. Als haar man Arthur overlijdt dan zwelgt ze wat mij betreft iets te lang in haar zelfmedelijden, want i.p.v. zaken te regelen kruipt ze helemaal in haar eigen cocon terug. Dan vindt ze een briefje met zoek D en dat geeft haar vernieuwde energie. Als ze nieuwe vriendinnen maakt, wordt ze te bemoeizuchtig naar mijn zin al is het wel lief bedoeld. Wat dat betreft vond ik Erin, Patty, Kirsty en Julie veel te lief want ze vergaven haar wel heel makkelijk. Hoe meer ik van Mabel las hoe meer begrip ik voor haar op kon brengen. Uiteindelijk vond ik de thema’s zoals rouw en vriendschap, die in het boek verweven waren wel heel mooi. Het boek draaide ook over geheimen, want Mabel heeft een groot geheim die ze voor iedereen verborgen heeft gehouden. ‘Nou, ik denk dat we allemaal geheimen hebben, en dingen waar we ons voor schamen, en dingen die we overdrijven omdat ze ons in een beter daglicht stellen’. Daar past deze heel mooi bij. Ik vond het fijn om meegenomen te worden in de ontrafeling van Mabels’ geheim. Daardoor heeft het boek me tot het eind toe geboeid.
Ik geef het daarom ook ⭐️⭐️⭐️⭐️
Deze 3 quotes uit het boek zijn mij blij gebleven en vind ik heel mooi.
‘Mensen zijn zulke mysteries,’ zegt hij. ‘Je kent iemand nooit echt helemaal.’
‘Ik denk dat niemand echt is wie je denkt dat die is, zelfs als diegene de hele tijd in je leven is geweest,’
‘We hoeven niet altijd te weten wat de volgende stap is. Soms moeten we even wachten tot de inspiratie toeslaat.’
Nadat ik het uitgelezen had, moest ik het echt even op me in laten werken voordat ik deze recensie kon schrijven.
De hoofdpersoon in dit verhaal is Mabel. Ik moest best wel even aan haar wennen, want eigenlijk wil ze niets en lijkt het wel of ze geen eigen mening meer heeft. Als haar man Arthur overlijdt dan zwelgt ze wat mij betreft iets te lang in haar zelfmedelijden, want i.p.v. zaken te regelen kruipt ze helemaal in haar eigen cocon terug. Dan vindt ze een briefje met zoek D en dat geeft haar vernieuwde energie. Als ze nieuwe vriendinnen maakt, wordt ze te bemoeizuchtig naar mijn zin al is het wel lief bedoeld. Wat dat betreft vond ik Erin, Patty, Kirsty en Julie veel te lief want ze vergaven haar wel heel makkelijk. Hoe meer ik van Mabel las hoe meer begrip ik voor haar op kon brengen. Uiteindelijk vond ik de thema’s zoals rouw en vriendschap, die in het boek verweven waren wel heel mooi. Het boek draaide ook over geheimen, want Mabel heeft een groot geheim die ze voor iedereen verborgen heeft gehouden. ‘Nou, ik denk dat we allemaal geheimen hebben, en dingen waar we ons voor schamen, en dingen die we overdrijven omdat ze ons in een beter daglicht stellen’. Daar past deze heel mooi bij. Ik vond het fijn om meegenomen te worden in de ontrafeling van Mabels’ geheim. Daardoor heeft het boek me tot het eind toe geboeid.
Ik geef het daarom ook ⭐️⭐️⭐️⭐️
Deze 3 quotes uit het boek zijn mij blij gebleven en vind ik heel mooi.
‘Mensen zijn zulke mysteries,’ zegt hij. ‘Je kent iemand nooit echt helemaal.’
‘Ik denk dat niemand echt is wie je denkt dat die is, zelfs als diegene de hele tijd in je leven is geweest,’
‘We hoeven niet altijd te weten wat de volgende stap is. Soms moeten we even wachten tot de inspiratie toeslaat.’
1
Reageer op deze recensie