Criminele pad op voor de liefde

Nathalie Pagie (1974) is sinds haar debuut De toneelclub in 2013 niet meer weg te denken uit de Nederlandse thrillerlijsten. Destijds combineerde ze het schrijven met haar werk als communicatieadviseur, momenteel is ze fulltime auteur. Twee van haar boeken, Casa Familia en IJsengel, werden bekroond met de Thrillzone Award en Helsinki was genomineerd voor de Hebban Thrillerprijs 2021. Met Camping Oosthoek levert Pagie haar tweede thriller van dit jaar af.

In de vroege ochtenduren wordt Diana de Visser wreed uit haar slaap gehaald. Even later krijgt ze een formulier onder haar neus geduwd, er is beslag gelegd op de woning en de totale inboedel. Diana is compleet overrompeld en de enige die hier meer over weet, haar man John, is verdwenen. Ontvoerd, zo blijkt enkele uren later. De ontvoerders eisen tien miljoen euro losgeld. Diana vlucht met haar drie kinderen naar camping Oosthoek om niet meer mensen in gevaar te brengen. De vraag is echter of de Oosthoek zo’n veilige plek is met crimineel Franco Bergmans die er de scepter zwaait.

Doordat het boek begint met de uithuiszetting van Diana en de ontdekking dat John verdwenen is met alle gevolgen van dien, zorgt Pagie meteen voor snelheid en een nieuwsgierig makende spanning. Dat alles weet ze mede door haar vlotte schrijfstijl goed vast te houden door de wendingen die ze in het verhaal aanbrengt, al is een aantal daarvan voorspelbaar. Wellicht komt het doordat de auteur gebruikmaakt van een paar stereotype personages en de ontwikkelingen daarvan, zoals campingbaas Franco, de slechterik met een klein hartje. Het concept van hoofdpersonage Diana, een keurige vrouw die gedwongen een criminele weg inslaat, is evenmin verrassend en vaker gebruikt door schrijvers. Als echtscheidingsadvocaat, moeder en echtgenote die zich nauwelijks bezighoudt met de financiële thuisbeslommeringen verwordt ze binnen een paar dagen tot een vrouw met een geslepen geest, die zich meet met (internationale) topcriminelen om het losgeld voor haar man bij elkaar te krijgen. Dat Diana’s rol als echtgenote daarbij zwaarder lijkt te wegen dan die als moeder is discutabel.

Camping Oosthoek wordt grotendeels verteld vanuit Diana, er zijn enkele perspectiefwisselingen en een sporadische flashback. Bij beide zijn vraagtekens te plaatsen. Zo wordt het verhaal af en toe verplaatst naar het perspectief van rechercheur Bart Bannink, die vermoedt dat John niet geheel vrij is van criminele activiteiten. Banninks personage wordt niet goed uitgewerkt en blijft daardoor helaas wat in het luchtledige hangen, terwijl hij toch een grote rol speelt bij de ontknoping. De flashbacks voegen weinig toe aan het beeld en de onderlinge verhoudingen van de personages.

Ronduit storend is dat Pagie voor een groot deel van de dialogen gebruik maakt van Brabants dialect. Dit heeft totaal geen functie. De schrijver had dat prima kunnen vermijden door dit een aantal keren te benoemen.

Ondanks de vele kanttekeningen is het boek wel prettig om te lezen, vooral doordat de nieuwsgierige spanning de overhand houdt. Tot een echte spanningsexplosie leidt het niet, maar de vraag hoever Diana het criminele pad opgaat voor de liefde van haar leven wordt absoluut beantwoord.