Uitgekiende thriller

Als aankomend journalist was Oli Groves aanwezig bij het huis waar een jonge vrouw vermoord is aangetroffen. Een van de huisgenoten blijkt diezelfde nacht verdwenen te zijn. Tien jaar later wordt de huisgenoot teruggevonden. Oli krijgt de opdracht om samen met de jonge ICT’er en podcastmaker Cooper Ng een uitgebreid artikel te maken en de moord van toen vanuit een nieuwe hoek te benaderen.

Sarah Bailey woont met haar twee kinderen in Melbourne waar ze naast auteur ook directeur is van reclamebureau VMLY&R Melbourne. In 2017 debuteerde ze met Het duistere meer, waarmee ze in 2018 de Davitt Award en de Ned Kelly Award won voor het beste thrillerdebuut. Het boek is wereldwijd een bestseller. Inmiddels zijn ook deel twee en drie van deze 'Gemma Woodstock'-serie in het Nederlands verschenen. De huisgenoot is Bailey’s jongste boek. Deze standalone werd door Ireen Niessen naar het Nederlands vertaald.

Bailey neemt uitgebreid de tijd om actie en spanning in het verhaal te brengen, de lezer moet het lang doen met beschrijvingen over Oli’s privé- en werkperikelen en informatie over de moord tien jaar eerder. Dat doet de auteur overigens uiterst levendig en gedetailleerd. De personages komen helemaal tot leven. Al geven de passages tussen Oli en Cooper en tussen Oli en haar verloofde de lezer nauwelijks ruimte tot nadenken, doordat hier de ‘show don’t tell’-regel totaal genegeerd wordt. Het tegenovergestelde is het geval in situaties waarin Oli alleen is en in de verhaallijn van tien jaar geleden. Daar wordt alle ruimte gegeven en prikkelt Bailey de fantasie en daagt uit.

In haar werk is Oli uiterst gedreven en weet ze precies wat ze wil. Ze ergert zich dan ook enorm aan de jonge Cooper en aan het idee dat de krant waarvoor ze werkt ook een podcast over de huisgenotenmoord wil brengen. Het zorgt voor de nodige wrijvingen, die Oli tot het uiterste drijven, omdat het ook thuis niet lekker loopt. Ze voelt zich onder druk gezet door haar verloofde, zijn tienjarige tweeling vraagt meer dan Oli kan geven en dan is er nog het verleden dat de kop opsteekt. Naarmate haar zoektocht naar een goed journalistiek verhaal over de moord vordert, worden de onderlinge relaties steeds duidelijker, bouwt de spanning langzaam op en wordt de lezer regelmatig gedwongen in een andere richting te denken. Bailey brengt de twee verhaallijnen op een knappe manier steeds dichter bij elkaar, waarbij het verleden het heden letterlijk inhaalt.

Zoals gezegd duurt het lang voor er echte spanning in het verhaal komt. De eerste helft van het boek wekt soms zelfs wat irritatie op, maar het gevoel dat er iets niet klopt blijft overheersen. Dat laatste gaat subtiel over in spanning, waarbij de auteur de nodige plotwendingen ten tonele brengt. Echt spannend wordt het richting de ontknoping, die ook nog eens zeer verrassend is.

Met De huisgenoot heeft Bailey een uitgekiende thriller geschreven, waarin de personages zorgvuldig tot leven worden gebracht en de twee verhaallijnen perfect samenkomen.