Onderhoudende thriller met een verrassende ontknoping

Nadat haar man Steven door een ongeluk om het leven is gekomen, blijft Nadja alleen achter met haar twee jonge kinderen. Voor rouwen is nauwelijks tijd, want ze is verantwoordelijk voor haar eigen begrafenisonderneming. Wel twijfelt ze aan de conclusie van de politie dat het een eenzijdig ongeval was. Voor ze verder op onderzoek kan gaan, overlijdt er opnieuw iemand die ze lief heeft en dat is duidelijk wel een moord. Dan weet Nadja het zeker, iemand heeft het op haar gemunt en wil haar leven ruïneren. De vraag is wie en waarom. En kan ze daar op tijd achter komen voordat ze alleen achterblijft?

Marieke Damen (1976) debuteerde als thrillerauteur in 2020 met Stilleven. Het boek werd een jaar later genomineerd voor de Hebban Thrillerprijs en de Hebban Debuutprijs. Daarnaast stond het op de shortlist van de MAX Bronzen Vleermuis en won Damen met dit boek in 2020 de Thrillzone Award voor het beste Nederlandstalige thrillerdebuut. Damen maakt deel uit van het schrijverscollectief CrimeSquad en is de bedenker van het spel Boekenwurm Leeschallenge. Dit spel heeft ze ontwikkeld vanuit haar liefde voor lezen en schrijven, en toont mede haar creativiteit. De laatste wens is haar vierde en nieuwste thriller.

Damen geeft de lezer een bijzondere en indringende opdracht mee aan het begin van het boek. Hoe persoonlijk die is, licht ze toe in het nawoord. De opdracht maakt in ieder geval duidelijk dat deze thriller thema’s als dood en rouw aansnijdt. De auteur omringt hoofdpersonage Nadja er niet alleen mee door het verlies van haar partner, maar ook doordat de protagonist een begrafenisonderneming heeft. Dit bedrijf heeft ze overgenomen van haar ouders, die beiden een belangrijke rol spelen in dit verhaal.

Dat Steven opzettelijk van de weg is geduwd, weet de lezer al door de proloog. Met deze voorkennis en de verhaallijn die start in 1991, is het niet moeilijk om het waarom achter zijn moord te ontdekken. Dit alles maakt het leesplezier overigens niet minder. Damen schrijft namelijk toegankelijk en zonder ingewikkelde zinsconstructies. Bovendien houdt ze de vaart er lekker in. Ontzettend spannend wordt het nergens, maar als lezer wil je wel weten hoe het nu precies zit en of het Nadja lukt om haar dierbaren tegen de moordenaar te beschermen. De auteur zet Nadja goed neer als moeder, dochter, zus, vriendin en leidinggevende, waarbij met name haar zorgzaamheid en liefde naar voren komt evenals haar gevoel voor rechtvaardigheid. Dat Nadja’s vader, die een hersenbloeding heeft gehad, iets wil zeggen over het ongeluk en dat haar moeder juist iets niet wil vertellen, is een dunne draad in het verhaal die de lezer probeert te ontrafelen. Daarmee maakt Damen elk personage dat ze opvoert belangrijk, en een aantal daarvan verdacht. Het zorgt voor kleine plottwists door het boek heen, net zoals er goed gebruik wordt gemaakt van cliffhangers. Qua originaliteit scoort het verhaal niet zo hoog. Al moet gezegd dat de lezer na de ontknoping, waarin de spanningsboog oploopt, nog een grote verrassing wacht. Een extraatje dat deze auteur al in eerdere thrillers liet zien. Het lijkt haar handelsmerk te worden.

Marieke Damen heeft met De laatste wens haar lezerspubliek opnieuw op een fijn, spannend boek getrakteerd. De thema’s dood en rouw maakt ze met dit boek toegankelijk. Het mag dan wel geen nagelbijtende thriller zijn, en ook niet de meest originele, maar het verhaal zorgt wel voor een aantal ontspannende uren leesplezier.