Spanning komt niet uit de verf

Als Fabian de Ligt op bezoek gaat bij pater Ignatius Kempers om het met hem over Johannes Vermeer te hebben, ziet de laatste hem per abuis voor iemand anders aan. Fabian kan niet vermoeden welke consequenties dit voor hem heeft als de pater in zijn bijzijn bezwijkt. Als ’s nachts in het Drentse Vledder de eerste van een reeks inbraken plaatsvindt, lijkt dat in eerste instantie niets met de eerdere gebeurtenis te maken te hebben. Niets is minder waar. Het pad dat zowel de inbreker als Fabian volgt heeft alles met de zeventiende-eeuwse kunstschilder te maken.

Jeroen Windmeijer (1969) is van huis uit cultureel antropoloog met een grote liefde voor Latijns-Amerika en een fascinatie voor godsdiensten. Hij heeft drie trilogieën op zijn naam staan, waarvan hij er een samen met Jacob Slavenburg schreef. Een vierde trilogie schrijft hij samen met Tjarko Evenboer. De schaduw van Vermeer is Windmeijers nieuwste thriller.

Een grote kunst van Windmeijer is zijn toegankelijke schrijfstijl, die ervoor zorgt dat de lezer bij de eerste zinnen in het verhaal zit. Je weet meteen wie de hoofdpersonages zijn en om welk thema het draait. Het maakt dat de auteur bij veel lezers geliefd is. In dit boek is dat niet anders. Enerzijds is die herkenbaarheid fijn, anderzijds zorgt deze schrijfstijl ook voor voorspelbaarheid. Zoals de alternerende verhaallijnen tussen de twee hoofdpersonages Fabian de Ligt en inbreker David van Meegeren, neef van de beroemde kunstschilder en meestervervalser Han van Meegeren. De korte hoofdstukken zijn eveneens een handelsmerk van Windmeijer. Hij laat ze steevast eindigen met nieuwsgierig makende cliffhangers, die ook nu weer goed werken.

De titel van het boek maakt al duidelijk dat het verhaal draait om de Nederlandse kunstschilder Johannes Vermeer. Fabians nieuwsgierigheid naar hem is geprikkeld door een document dat hij meenam uit pater Ignatius’ kamer, bovendien wordt hij door anonieme brieven gedwongen in het leven van Vermeer te duiken. Deze zoektocht wordt nogal breed uitgemeten zonder veel spanning. Het heeft veel weg van een biografie over de schilder. Dat Fabian in de gaten wordt gehouden en af en toe fysiek wordt bedreigd, kan dat gevoel niet wegnemen. De verhaallijn van David richt zich op het werk van zijn oom, die hij wil rehabiliteren. Daar heeft hij alles voor over, waaronder inbreken. Dat de paden van Fabian en David elkaar kruisen richting de ontknoping, wekt geen verbazing. Het slot kent voor de oplettende lezer geen verrassingen en ook hier blijft de spanningsboog beneden gemiddeld.

De auteur besteedt veel aandacht aan de levens van de twee kunstschilders. Dat is absoluut interessant om te lezen, maar daardoor heeft het boek meer weg van een roman. Bovendien verzuimt hij om de karakters van Fabian en, in mindere mate, van David uit te werken. De twee hoofdpersonages blijven oppervlakkig. Het zorgt voor weinig diepgang en verbinding met de lezer. Doordat de spanning ook niet uit de verf komt, valt De schaduw van Vermeer tegen bij wat we van Jeroen Windmeijer gewend zijn.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een duister boek' en 'Lees een mysterieus boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.