Nachtmerrie boet in aan spanning

Stel je voor: het ene moment staat je driejarige dochter nog naast je, het volgende moment is ze verdwenen in een mensenmassa. Het overkomt Aaron Templeton in 1998 tijdens de Thanksgiving-optocht. Zijn nachtmerrie lijkt compleet, net zoals die van zijn vrouw Grace, want afgezien van een paar kledingstukken leidt geen enkel spoor naar dochter Kiera. Voor de politie wordt het al snel een cold case. De enige die zich in de zaak vastbijt, is journalist Miren Triggs. Helaas ook zonder resultaat. Tot er vijf jaar later ineens een videoband opduikt, waarop Kiera als achtjarig meisje te zien is.

Javier Castillo (1987) is een Spaanse auteur, die in zijn vaderland al zo'n tien jaar gevierd is om zijn thrillers. Inmiddels verschijnt zijn werk in vijftien talen en zijn er ruim 1,3 miljoen boeken van hem verkocht. De zaak Templeton is het eerste boek dat naar het Nederlands is vertaald, en wel door Sanne van den Bosch. Het boek is bewerkt tot een Netflix-serie en sinds dit jaar op de streamingdienst te bekijken onder de oorspronkelijke titel La chica de nieve.

De auteur laat er geen gras over groeien; meteen in het eerste hoofdstuk verdwijnt Kiera en zijn de paniek en de emoties van de ouders voelbaar. Dat gevoel wil je als lezer vasthouden, of op z'n minst kunnen inwisselen voor spanning tijdens een zoektocht, die na de vermissing van zo'n jong meisje plaatsvindt. Castillo kiest al snel een andere route, waardoor er van dit alles weinig overblijft. Hij introduceert de verhaallijn van Miren Triggs. Zij is het hoofd- en ik-personage. Miren studeert op dat moment nog journalistiek en wordt vanaf het begin gegrepen door de verdwijning van Kiera.

Door de wijze waarop de auteur haar in het verhaal brengt, verslapt het verhaal vrij snel. Dat is vooral te wijten aan de summiere wijze waarop hij Miren karakteriseert. Als lezer krijg je niet echt een beeld van en band met haar. Zelfs niet als je deelgenoot wordt van een traumatische ervaring die haar een jaar eerder overkwam. Ze blijft oppervlakkig, en de dingen die ze doet zijn weinig invoelbaar. Zowel waar het haar journalistieke werk, haar onderzoek naar de verdwijning van Kiera als haar privéleven betreft. Mirens verhaallijn is logischerwijs de belangrijkste in het boek, maar het is jammer dat die van de ouders van Kiera met al hun emoties en problemen nagenoeg naar de achtergrond verdwijnt. De meest intrigerende verhaallijn komt uit onverwachte hoek, namelijk die van de ontvoerders van Kiera.

Castillo's schrijfstijl is prettig en eenvoudig, zonder rare zinsconstructies. De opbouw daarentegen is warrig, wat best vreemd is, aangezien elk hoofdstuk voorzien is van datum en jaartal. Het is vooral de combinatie van het vele heen en weer springen in de tijd en de verschillende verhaallijnen, die de warrigheid veroorzaakt. Qua spanning valt deze thriller tegen. Zoals gezegd begint het verhaal goed met die afschuwelijke nachtmerrie voor Kiera's ouders, maar zakt het daarna in. Af en toe veert de spanning een beetje op in de verhalen van Miren en van de ontvoerders, en natuurlijk als de videoband met Kiera na vijf jaar opduikt. Pas helemaal op het eind komt er een kleine opleving richting de ontknoping, alleen is die dan weer niet verrassend.

Na het lezen van De zaak Templeton van Javier Castillo is de populariteit van de auteur in zijn vaderland nog niet goed voor te voorstellen. Wellicht is het wachten op een tweede boek in vertaling om hiervoor wel begrip te krijgen. Dit boek ontbreekt het helaas aan voldoende spanning en kan zich maar nipt meten met de middenmoot.