Gevecht vanuit liefde voor haar roots

Angeline Boulley schrijft vol passie over de Ojibwe-gemeenschap in Sault Ste. Marie in Michigan waar ze is geboren en getogen. Ze vindt dat er te weinig verhalen worden verteld door en over inheemse meisjes en vrouwen, zeker vanuit een hedendaags oogpunt. Boulley studeerde aan de Central Michigan University en was directeur van het Office of Indian Education bij het Amerikaanse ministerie van Onderwijs. Dochter van de vuurhoeder is haar debuutroman en die is prachtig vertaald door Harmien Robroch. Mooi detail is dat Boulley dochter is van een traditionele vuurhoeder.

De achttienjarige Daunis Fontaine is van gemengde afkomst en dat maakt dat ze zich overal een buitenstaander voelt. Haar huidskleur wordt te licht bevonden door haar familie en vrienden in het Ojibwe-reservaat en te donker voor nagenoeg iedereen in haar geboortestad. Daunis hoopt zich als student geneeskunde eindelijk ergens thuis te voelen, maar die droom zet ze voorlopig in de ijskast om haar moeder te steunen bij de verzorging van haar oma. Gelukkig is er haar vriendin Lily en leert ze Jamie kennen, de charmante nieuwe speler van het ijshockeyteam. Daunis’ gevoel een buitenstaander te zijn, wordt versterkt als ze getuige is van een moord en ze gevraagd wordt om te helpen bij een FBI-onderzoek. Dan ontdekt ze dat Jamie van alles voor haar verbergt.

Boulley’s trots over haar afkomst, haar kennis van en passie voor inheemse tradities en de rol van stamvrouwen komen organisch samen in hoofdpersonage Daunis. De onzekerheid en kwetsbaarheid van een jonge, zoekende vrouw vermengen zich met de liefde, kennis en kracht van haar roots. De auteur beschrijft op beeldende en indringende wijze een 'coming of age'-verhaal dat zich niet in een hokje laat plaatsen. Integendeel, Boulley slecht emotionele, fysieke, racistische en genregrenzen door de weg die Daunis moet gaan naar haar volwassenheid. De zware thema’s doorspekt ze met humor, liefdesperikelen en een dosis spanning, waarbij ze nooit haar doel uit het oog verliest, namelijk de lezer kennis te laten maken met de inheemse bevolking van Amerika.

Als lezer sluit je Daunis meteen in je hart. Haar toeroepen hoe bijzonder, sterk en slim ze is, heeft helaas geen zin. Ze moet haar weg zelf gaan. Een weg die haar in veel kuilen laat vallen, verkeerde afslagen laat nemen en rondjes laat rijden naar volwassenheid en acceptatie. Het is een weg die voor veel jonge vrouwen herkenbaar zal zijn, vooral als huidskleur en afkomst daar een grote rol in spelen. Daunis krijgt er een extra last bij als ze getuige is van moord en zelfmoord. Ze voelt zich gedwongen om te helpen bij het moordonderzoek en tegelijkertijd voelt ze zich verscheurd. Het Ojibwe-bloed stroomt door haar aderen en ze wil niets liever dan iedereen beschermen van wie ze houdt. Dat is haar witte moeder, die haar dromen veel te jong moest opgeven door de komst van Daunis. En het zijn haar inheemse familieleden, die haar al zoveel langer omarmen dan Daunis doorheeft. Langzaam maar zeker ontdekt Daunis wie ze werkelijk is en dat ze alleen volwassen kan worden door keuzes te maken. Hoe pijnlijk dat ook is.

'Wijsheid wordt niet geschonken. In zijn rauwe vorm is wijsheid het verdriet om de wetenschap van dingen die je niet had willen weten.'

Dochter van de vuurhoeder laat zich niet in het thrillerhokje plaatsen, het is een grensoverschrijdend boek en kan ook alleen maar op die manier beoordeeld worden. De spanning die Boulley heeft aangebracht, gaat verder dan het FBI-onderzoek. Het brengt zoveel meer thema’s in beroering waarover de lezer genoodzaakt wordt om na te denken. Het is een worsteling naar volwassenheid en een gevecht vanuit liefde naar je roots; in dit geval die van Daunis.