Meer dan 6,1 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Ouderwetse whodunit binnen historische en medische setting

Gea Kuipers 17 januari 2025 Hebban Team
De naam Ambrose Parry doet vermoeden dat we te maken hebben met een nieuw schrijverstalent, dat is echter slechts ten dele waar. De naam is namelijk een pseudoniem van het Schotse echtpaar Chris Brookmyre (1968) en Marisa Haetzmann (1968). Brookmyre heeft al talloze thrillers op zijn naam staan, waarvan alleen Verborgen lichamen en Als de duivel leidt naar het Nederlands zijn vertaald. Haetzmann is gepromoveerd anesthesist en zij vergaarde tijdens haar studie veel documentatie die betrekking heeft op dubieuze en duistere zaken die plaatsvonden in het oude Edinburgh. Dit laatste was de aanleiding voor het paar om hier een aantal thrillers aan te wijden, met het debuut Een dodelijk gif tot gevolg. Het boek is door Gerda Baardman naar het Nederlands vertaald.

Geneeskundestudent Will Raven vindt het dode lichaam van prostituee Evie in haar kamer. Hij ontvlucht het huis, maar belooft er alles aan te doen om de moordenaar te vinden. De nacht die volgt in de Old Town van het Victoriaanse Edinburgh heeft niet veel goeds voor Will in petto, toch meldt hij zich de volgende dag bij de gerespecteerde verloskundige professor Simpson bij wie hij in de leer gaat. Hij ontmoet daar onder anderen Sarah Fisher, het slimme dienstmeisje van de professor. Die twee kunnen niet meteen samen door een deur. Als er echter meer jonge vrouwen dood worden aangetroffen, die op dezelfde wrede manier zijn gedood als Evie, besluiten Will en Sarah samen te werken. Ze weten nog niet dat ze te maken krijgen met de donkere onderwereld van Edinburgh anno 1847.

Parry weet de lezer door de schrijfstijl meteen terug in de tijd te nemen. De stijl is beeldend en enigszins ouderwets door het gebruik van woorden die in de vergetelheid zijn geraakt, zoals bijvoorbeeld muilpeer. Ook de formele aanspreektitels doen aan vroegere tijden denken. Dit alles zonder dat het de toegankelijkheid verstoort. Het zijn waarschijnlijk eerder de medische termen, waarvan de betekenis niet direct duidelijk is. Het verhaal wordt afwisselend vanuit de perspectieven van Will en Sarah verteld, waardoor je niet alleen een goed beeld krijgt van deze twee hoofdpersonages, maar ook van de vele andere personages, de standsverschillen, feminisme, de medische voorzieningen en de manvrouwverhoudingen. Parry heeft voor dit fictieve boek historische feiten en personen als basis gebruikt.

Al snel wordt duidelijk dat Will veel heeft te leren binnen het milieu waarin Simpson verkeert, en dat zijn afkomst niet het enige geheim is dat hij met zich meedraagt. Zijn arrogante houding, met name richting Sarah, maakt hem in eerste instantie niet sympathiek. Naarmate het verhaal vordert en de lezer hem beter leert kennen, verandert dit. Sarah moet niets hebben van de omhooggevallen Will en ze vertrouwt hem dan ook niet. Toch is hij de enige waarmee ze het aandurft om de verdwijning van een kennis te onderzoeken, een jong dienstmeisje net als zij. Will neemt vervolgens Sarah in vertrouwen over Evie. Veel tijd om op onderzoek uit te gaan, is er echter niet. Wills werk en studie slurpen hem grotendeels op, en daarmee ook het verhaal. Dat neemt de lezer mee in een medische wereld waarin er nog geen narcose was en nieuwe verdovingsmiddelen op artsen onderling werden uitgetest, maar vooral naar de ongure Old Town waar Simpson menig vrouw bijstaat bij de bevalling. Geen sinecure in de meest onhygiënische omstandigheden, waarbij de arts vanachter een laken moet werken. Will leert veel en snel, en wordt geconfronteerd met een aantal afschuwelijke medische ingrepen die nodig is om het leven van de aanstaande moeder te redden. De humor en het opstandige karakter van de intelligente Sarah zorgen voor een mooi tegenwicht.

De moord op Evie en de andere jonge vrouwen is als een dunne rode draad door het boek heen geweven. Daardoor is er weinig sprake van cliffhangers, acties of andere spannende elementen. Een thriller kan Een dodelijk gif dan ook niet genoemd worden. Het boek doet meer denken aan een ouderwetse whodunit binnen een historische en medische setting. Als dat de opzet was van het echtpaar Brookmyre-Haetzmann, dan is het schrijversduo zeker geslaagd.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Gea Kuipers

Gesponsord

Een hartverwarmende romance vol ouderwetse charme en personages die je gelijk in je hart sluit, tegen het decor van de roaring twenties.