Verrassend einde maakt geringe spanning goed

'U hebt nog... veertien dagen... één uur... en... twaalf minuten... te leven.' Als minister van Justitie Niklas Stockenberg deze boodschap ontvangt, zakt de grond onder zijn voeten vandaan. Zijn grootste zorg, behalve dat hij niet dood wil, is zijn dochter Nathalie. Hij stuurt haar zonder uitleg naar haar moeder Mina Dabiri, politie-inspecteur in Stockholm. Mina en haar collega's worden op dat moment geconfronteerd met een raadselachtige stapel botten in de metro, waardoor het team zowel bovengronds als dieper in de tunnels gedwongen wordt te zoeken. Alle hulp hierbij is welkom, zo ook die van mentalist Vincent Walder, want de klok tikt genadeloos door.

Met Illusie is de trilogie rond Mina Dabiri en Vincent Walder compleet. De auteurs Camilla Läckberg (1974) en Henrik Fexeus (1971) richten zich voorlopig weer op hun solocarrière. Beiden zijn al geruime tijd bekend bij het grote publiek. Läckberg vooral als auteur van de thrillerserie 'Flällbacka', Fexeus als mentalist, tv-presentator en auteur van non-fictie. Illusie werd net als Cultus, deel twee van de serie, naar het Nederlands vertaald door Madeleine Kiers-Bolink en Marit Kramer, deze keer bijgestaan door Tineke Jorissen-Wedzinga.

De schrijfstijl van Läckberg en Fexeus is zeer toegankelijk, op het eenvoudige af met vaak een luchtige ondertoon. Hierdoor voelt het regelmatig niet dat je een thriller aan het lezen bent. Wellicht komt dat mede doordat de auteurs de tijd nemen om het verhaal vorm te geven. Dit doen ze door middel van perspectieven vanuit nagenoeg alle personages, met een hoofdrol voor die van Mina en Vincent. Dat lijkt veel, toch wordt het nergens verwarrend, doordat de meeste personages bekend zijn uit de eerste twee delen van de serie. De trilogie in volgorde lezen, is daarom aan te bevelen, al is dit laatste deel door de nodige achtergrondinformatie als standalone te lezen. Een bijzonder perspectief is weggelegd voor een circa achtjarig naamloos jongetje dat samen met zijn vader in de metrotunnels woont. Zijn rol in het verhaal wordt mondjesmaat onthuld door het schrijversduo.

Illusie begint sterk met de boodschap die Niklas Stockenberg ontvangt en de vondst van de menselijke botten in de metro. Helaas zwakt het daarna qua spanning meteen af, en het duurt tot ruim over de helft van het boek voordat die weer een beetje de kop opsteekt. Zonder overigens ergens tot een climax te komen. Als de spanning terugkeert, zal menig lezer z'n geld inmiddels hebben ingezet op de verdachte achter de bedreiging van Niklas en de link naar de botten. De auteurs laten daarbij niet veel ruimte voor twijfel door de afwezigheid van plottwisten. Läckberg en Fexeus ruimen opnieuw veel tijd in voor privéaangelegenheden en -ontwikkelingen van de personages. Absoluut leuk om te lezen, ware het niet dat die zich dit keer vooral op het romantische vlak bevinden en een feelgoodgehalte bevatten dat de spanningsopbouw van deze thriller in de weg zit.

Wat dit verhaal bijzonder maakt, is dat een deel zich afspeelt in de tunnels van de Stockholmse metro. Niet alleen omdat hier de botten gevonden worden, maar ook door de mensen die hier al dan niet vrijwillig wonen. Het is een wereld apart, die zich kenmerkt door geslotenheid van de bewoners richting mensen van de bovenwereld en het beschermen van elkaar. Het ondervragen van deze bewoners vraagt veel van Mina, die met smetvrees kampt, en van Vincent die lijdt aan claustrofobie. Bij Mina ziet de lezer een duidelijk positieve ontwikkeling van die fobie nu haar dochter bij haar woont. Voor Vincent ligt dat anders. Hij en zijn gezin worden – op een totaal andere wijze dan Niklas – bedreigd. Hij ontvangt de dreigementen net als in Cultus via schriftelijke puzzels, die hij zonder hulp van Mina probeert op te lossen. Als lezer vraag je je hierbij regelmatig af wat er nu werkelijk aan de hand is tot het verrassende einde van deze verhaallijn. Hiermee sluit de driedelige serie rondom Mina Dabiri en Vincent Walder niet supersterk af qua spanning, maar heeft het in elk geval nog enige onverwachte elementen in zich.

Illusie van Camilla Läckberg en Henrik Fexeus is zeker een aardig boek om te lezen, al valt het als laatste deel van een thrillertrilogie ietwat tegen door de weinige spanning en actie. Met name de spanning haalt het niet bij de eerste twee delen. Het verrassende einde maakt het gelukkig goed.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een laatste boek' en 'Lees een genummerd boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.