Matig begin van de miniserie 'Lucy'

Lucy is een jonge weduwe en moeder van de tweejarige Alec. Ze heeft moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en voorziet financiële problemen als haar zoontje straks naar school moet. Vlak voor de deadline schrijft ze zich daarom in voor het nieuwe tv-spel 'Bloed'. Lucy verwacht met haar toppositie als shooter gamer wel een kans te maken om de hoofdprijs van een miljoen e-credits te kunnen winnen. Maar is alles wel wat het lijkt?

Hanneke Meier schrijft al zo lang ze zich kan herinneren. Als veertienjarig meisje typte ze haar eerste echte verhaal. Een opmerking van haar man, met wie ze in Limburg woont met zoon, twee katten en een hond, bracht haar op het idee van 'Lucy'. Het verhaal is in drie korte delen als serie in het najaar van 2022 op de markt gezet.

De schrijfstijl en vlotte toon die Meier hanteert, past helemaal bij een jonge, moderne vrouw van nu. Slechts door een subtiele aanwijzing komt de lezer er achter dat Lucy nu, anno 2022, nog niet eens geboren is. Nog iets later volgt een vleugje sciencefiction. Veel meer aandacht wordt er aan beide zaken niet besteed, waardoor het niet nodig is om dit boek in een andere categorie dan spannende roman onder te brengen. Voor het thrillergenre komt Lucy 1 namelijk niet in aanmerking, daarvoor ontbeert het de nodige spanning.

In dit eerste deel rouwt het hoofdpersonage nog volop om haar overleden man Merijn en haalt ze herinneringen op aan hun tijd samen. Lucy’s inschrijving voor het tv-spel mondt na een test uit in deelname aan 'Bloed'. Pas als ze het contract getekend heeft, realiseert ze zich wat het spel daadwerkelijk inhoudt, maar dan is er geen weg meer terug. Het karakter van Lucy laat zich wat moeilijk omschrijven door de manier waarop Meier haar neerzet. Enerzijds is daar de volwassen, strijdbare moeder die zeker is van haar capaciteiten, anderzijds die jonge onzelfstandige vrouw – een meisje nog bijna – die worstelt met haar onzekerheden. Hierdoor bestaat de kans dat de auteur de lezer af en toe verliest gedurende het verhaal, mede doordat het boek alleen vanuit Lucy’s perspectief is geschreven.

Het eerste deel eindigt nadat de eerste ronde van het tv-spel is afgelopen en vier kandidaten het spel moeten verlaten. Wat opvalt, is dat de auteur hierbij niet voor een cliffhanger heeft gekozen om de gretigheid naar Lucy 2 op te wekken. Al zal het voor iedereen duidelijk zijn dat Lucy doorgaat naar de kwartfinale. Welke opdracht ze daarin moet vervullen en hoe het haar vergaat, wordt pas duidelijk in het tweede deel.