Mooie start van een nieuwe serie

Rechercheur Josie Quinn is door haar baas met betaald verlof gestuurd en daar is ze op z’n zachtst gezegd niet blij mee. Haar stemming is vijf dagen na de verdwijning van de zeventienjarige Isabelle Coleman compleet naar een dieptepunt gezakt en ze probeert via haar collega en ex-man Ray tevergeefs informatie los te peuteren. Als Josie bijna wordt aangereden door een beschoten auto waarin een zwaargewonde docent van Isabelle zit, besluit ze zelf op onderzoek uit te gaan.

De Amerikaanse auteur Lisa Regan is in haar vaderland een regelrechte hit. Na een standalone en een tweetal tweedelige series, verscheen in 2018 Vanishing Girls, dat door Textcase werd vertaald in Nu ben je van mij. Dit eerste deel van de 'Josie Quinn'-serie werd in de VS zo goed ontvangen dat daar het veertiende deel inmiddels is verschenen. Regan studeerde Engels en is docent. Ze woont met haar gezin in Philadelphia.

Josie is politieagent in hart en nieren, een privéleven kent ze nauwelijks. Haar gedrevenheid en vastberadenheid worden meteen bij de eerste kennismaking duidelijk. Josie schroomt door deze eigenschappen dan ook niet om tegen de mannelijke stroom collega’s in te zwemmen. Stoerheid ten top, zo karakteriseert Regan haar hoofdpersonage. Stoer en gesloten, maar met een zachte kant. Toch is het voor de lezer moeilijk om een volledig beeld van Josie te krijgen in dit eerste deel. Dat wordt mede veroorzaakt doordat nagenoeg het hele boek vanuit haar perspectief wordt verteld, waarbij weinig introspectie plaatsvindt. Wellicht lichten de volgende delen meer tipjes van de sluier op. Door het gekozen perspectief krijgt de lezer helaas ook een wat eenzijdig beeld van de overige belangrijke personages, zoals Ray, Josies nieuwe vriend Luke en haar oma.

Aan snelheid en spanning ontbreekt het niet in Nu ben je van mij. De auteur zet de lezer vanaf de proloog op scherp. Want wie is hier aan het woord en wat heeft deze persoon met Josies onderzoek te maken? De nieuwsgierigheid naar het antwoord wordt versterkt met de enkele passages die doorheen het verhaal vanuit dit personage worden verteld. De solistische zoektocht van Josie naar Isabelle en de ontdekkingen die ze doet, doen in eerste instantie wel een wenkbrauw fronsen. Want hoe kan zij in haar eentje zoveel meer bereiken dan een heel rechercheteam bij elkaar? Dat blijkt niet voor niets, want niet iedereen binnen het team is te vertrouwen. Josie twijfelt zelfs aan de integriteit van haar meest dierbare collega’s.

Regan houdt de spanning in het verhaal vooral hoog door de snelle ontwikkelingen. Daarmee neemt ze een risico dat niet overal goed uitpakt. Soms neemt ze zulke grote stappen dat ze het daadwerkelijke verhaal lijkt te vergeten en de lezer even dreigt kwijt te raken. Wat nog erger is, is dat ze daarmee ook de ontknoping tekort doet door deze enigszins af te raffelen, waardoor een echte spanningsclimax ontbreekt.

Met Nu ben je van mij heeft Regan een mooie start van een nieuwe serie gemaakt, met een hoofdpersonage dat alles in huis heeft om zich verder te ontwikkelen. Of de auteur daar in slaagt? Daarop krijgt de lezer snel antwoord, want in juni ligt de Nederlandse vertaling van deel twee in de winkel onder de titel De vrouw zonder naam.