Lezersrecensie
Veel zeggen met weinig woorden
Oliver Reps (1966) woont in Amsterdam waar hij mede-eigenaar is van een kinderboekenwinkel. Hij debuteerde in 2018 met De dag die nooit komt, waarmee hij een jaar later de prijs voor Het Beste Boek voor Jongeren in de wacht sleepte. Met Twintig keer Dee richt de auteur zich op het volwassen lezerspubliek.
Zelden doet hij iets spontaans, en dan op een ochtend stapt een jongen in de trein naar Berlijn waar zijn vriendin Dee al een paar maanden studeert. Waar komt deze onverwachte stap vandaan, wat bezielt hem? In een stroom van gedachten neemt de jongen de lezer mee op een reis waarvan de uitkomst onzeker is.
Reps kiest ervoor de gedachten van de jongen in een verse novel te gieten, een novelle waarin alle overbodige woorden geschrapt zijn. Hiermee levert hij een verhaal af dat zweeft tussen poëzie en een kort verhaal. Het is aan de lezer om de cadans te vinden binnen de korte zinnen en losse woorden, en evenzeer om de jongen te volgen en hem te leren kennen. Dat laatste is nog niet zo eenvoudig, want zijn gedachten buitelen over elkaar heen in de vorm van a stream of consciousness. Toch krijg je als lezer gedurende de treinreis een beeld van de jongen en zijn relatie met Dee. De vraag is alleen of dit een naïeve, verliefde, enigszins starre jongen is die niet zo goed weet hoe die relatie er nu precies uitziet, of dat deze jongen de signalen van Dee negeert en zich op de grens van stalken bevindt. Het boek geeft geen antwoord en dat maakt het verhaal des te sterker.
De vormgeving van het boek is anders dan we gewend zijn. Het bevat de nodige foto’s, allemaal van een slapende Dee, en er is gebruik gemaakt van veel witruimte. Het geheel past goed bij deze novelle en het verhaal. Reps gebruikt veel herhalingen, waarmee het karakter en de manier van denken, het associëren van de jongen naar voren komen.
‘En sindsdien praten we
Als we praten
Wat we niet doen
Langs elkaar heen’
Twintig keer Dee van Oliver Reps is een novelle die je moet liggen. Het boek zal niet iedereen kunnen bekoren, maar als het ritme je grijpt, zal dit verhaal met weinig woorden je als lezer veel te vertellen hebben.
Zelden doet hij iets spontaans, en dan op een ochtend stapt een jongen in de trein naar Berlijn waar zijn vriendin Dee al een paar maanden studeert. Waar komt deze onverwachte stap vandaan, wat bezielt hem? In een stroom van gedachten neemt de jongen de lezer mee op een reis waarvan de uitkomst onzeker is.
Reps kiest ervoor de gedachten van de jongen in een verse novel te gieten, een novelle waarin alle overbodige woorden geschrapt zijn. Hiermee levert hij een verhaal af dat zweeft tussen poëzie en een kort verhaal. Het is aan de lezer om de cadans te vinden binnen de korte zinnen en losse woorden, en evenzeer om de jongen te volgen en hem te leren kennen. Dat laatste is nog niet zo eenvoudig, want zijn gedachten buitelen over elkaar heen in de vorm van a stream of consciousness. Toch krijg je als lezer gedurende de treinreis een beeld van de jongen en zijn relatie met Dee. De vraag is alleen of dit een naïeve, verliefde, enigszins starre jongen is die niet zo goed weet hoe die relatie er nu precies uitziet, of dat deze jongen de signalen van Dee negeert en zich op de grens van stalken bevindt. Het boek geeft geen antwoord en dat maakt het verhaal des te sterker.
De vormgeving van het boek is anders dan we gewend zijn. Het bevat de nodige foto’s, allemaal van een slapende Dee, en er is gebruik gemaakt van veel witruimte. Het geheel past goed bij deze novelle en het verhaal. Reps gebruikt veel herhalingen, waarmee het karakter en de manier van denken, het associëren van de jongen naar voren komen.
‘En sindsdien praten we
Als we praten
Wat we niet doen
Langs elkaar heen’
Twintig keer Dee van Oliver Reps is een novelle die je moet liggen. Het boek zal niet iedereen kunnen bekoren, maar als het ritme je grijpt, zal dit verhaal met weinig woorden je als lezer veel te vertellen hebben.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Gea Kuipers
Gesponsord
Een indringend verhaal op het scherp van de snede, vanuit de belevingswereld van de strafrechtadvocate die als slachtoffer moet strijden voor een eerlijke behandeling onder het recht waar ze altijd in heeft geloofd.
Hetzelfde boek lezen brengt mensen samen: je hebt direct iets om over te praten! Daarom lezen we in november met heel Nederland 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa. Je haalt het boek gratis op bij je bibliotheek.
'Bevreemdend, mysterieus en ongelofelijk. Esther Gerritsen maakt het onbereikbare perspectief herkenbaar.' – Jury Boekenbon Literatuurprijs 2024 over Gebied 19
