Originele vertelwijze zorgt voor extra dimensie

Daisy Jones & the Six gaat over ‘sex, drugs en rock & roll’. Het beschrijft het ontstaan, het succes en het uiteenvallen van een fictieve rockband uit de jaren zeventig. Het lijkt wel een biografie van een echt bestaande rockband, zo goed komen de personen en de nummers tot leven. Zelfs hun songteksten vormen onderdeel van de beschrijving van de onderlinge relaties tussen de bandleden, en staan integraal achterin het boek afgedrukt.  

Daisy Jones & the Six is de zesde roman van de Amerikaanse televisie- en filmscenarioschrijver Taylor Jenkins Reid. Voor het verhaal werd ze geïnspireerd door Stevie Nicks, de zangeres van de Brits-Amerikaanse band Fleetwood Mac. Af en toe doet het boek inderdaad denken aan de verhalen over de totstandkoming van hun bekende LP ‘Rumours’.  

De hoofdpersonages zijn drie bijzondere vrouwen. Daisy heeft het dankzij haar talent van groupie tot songwriter en zangeres geschopt. Ze is niet stabiel, gebruikt veel te veel drugs en wordt verliefd op de verkeerde mannen. Ze heeft – zoals ze zelf zegt – een laag zelfbeeld en een groot ego. Camilla is Billy’s vrouw; zijn muze en de stabiele factor in zijn leven. Hij heeft haar nodig om niet opnieuw ten prooi te vallen aan drugs en een bandeloos bestaan. Zij weet wat ze wil en krijgt dat op haar eigen onzichtbare maar vasthoudende wijze gedaan. Karen is de toetsenist van de band en haar tijd ver vooruit. Ze is een onafhankelijke, geëmancipeerde en getalenteerde vrouw en maakt de keuzes die hierbij passen.  

Het verhaal wordt chronologisch verteld; van het ontstaan van de band tot het hoofdstuk waarin uit de doeken wordt gedaan hoe het nu met iedereen is. Het is een afgerond geheel met toch nog een open eindje en de ontdekking wie de fictieve schrijfster is, wat weer nieuwe vragen oproept. Het meest in het oog springt de bijzondere manier waarop het verhaal wordt verteld. De hoofdstukken – waarin steeds een periode van de band wordt uitgelicht – bestaan alleen uit passages uit interviews. Deze heeft de fictieve schrijfster van het boek gehouden met de leden van de band, die inmiddels rond de zeventig jaar zijn, hun collega’s en familieleden.  

Uit de citaten van deze gesprekken blijkt dat de bandleden jaren later niet altijd dezelfde herinneringen hebben aan wat er is gebeurd en al helemaal niet dezelfde beleving. Zo bestaan over wie de naam ‘The Six’ heeft bedacht verschillen de meningen:  

‘Eddie: […] En toen zei ik: “Wat dacht je van The Six?”
Karen: […] Dat klonk goed, en zo kwam ik op de naam The Six.’  

Deze verschillen creëren deels de spanning in het boek, naast de vraag waarom de band uiteen is gevallen. Hoogtepunt van de roman is de totstandkoming van de LP ‘Aurora’, met Daisy. Zij verstoort het evenwicht in de band en zorgt voor veranderingen; dit komt tot uitdrukking in hun songs. Niet voor niets is volgens Billy het thema van deze lp:  

‘Het spel van aantrekken en afstoten en hoe je op het rechte pad blijft. De songs gaan over drugs, seks, liefde en ontkenning.’  

De manier van vertellen maakt dat juist hier extra goed uit de verf komt dat iedereen de veranderingen anders beleeft, en hoe dit tot onderlinge spanningen binnen de band leidt. Juist door de vertelwijze geeft Jenkins Reid een beter inkijkje in het groepsproces. Daisy Jones & the Six is een boeiend boek over een fictieve band, die drie bijzondere vrouwen voor het voetlicht plaatst. Door de originele en ijzersterke manier van vertellen zet Jenkins Reid de spotlights op de onderlinge relaties en geeft zo het verhaal een extra dimensie.